تقسیم بندی و آثار عقد ضمان در حقوق ایران

ضمانت از جمله عقودی است که سبب رفع بسیاری از نیازهای روزمره افراد و جوامع است . مفهوم ضمان مشترک لفظی بین معنای عام و خاص آن است وکاربرد این لفظ در قوانین مختلف ، با توجه تقسیم بندی این عقد به اعتبار آثار آن دارای ظرافت خاصی است که نیاز به تبیین نظریات حاکم بر آثار آن دارد، به طور کلی عقد ضمان در حقوق ایران به پیروی از اقوال اکثر فقهای امامیه ، سبب نقل ذمه ضامن به مضمون عنه می گردد یا اینکه به تبعیت از نظرات فقهای عامه و غالب کشور های اروپایی ، ذمه ضامن به ذمه مضمون عنه ضمیمه می شود. در ضمانت های التزامی ، این عقد گاه به عنوان یک وثیقه بر دین دیگری مفروض شده به این نحو که مضمون له ابتدا باید به ضمون عنه رجوه کند و در صورت استنکاف آن از ادای دین سپس حق رجوع به ضامن را دارد یا اینکه گاه این عقود تعهد ضامن و مضمون عنه در عرض یک دیگر میپندارد که مفهوم تضامن به طور خاص پدید می آید. در این پژوهش نگارنده سعی بر تبیین آثار و نتایج این سیر تقسیم بندی ها با ذکر مواد قانونی مرتبط با هر دسته و بررسی نظریات گوناگون پیرامون مباحث مطروحه دارد.

کلیدواژه ها:

عقد ضمانت ، تضامن ، نقل ذمه ، ضم ذمه ، ضمان وثیقه