مطالعه تطبیقی تعیین ثمن در حقوق ایران و کنوانسیون بیع بین المللی کالا ۱۹۸۰ وین

در این مقاله به تعیین ثمن به عنوان یکی از شرایط اساسی انعقاد قرارداد در حقوق ایران و کنوانسیون بیع بین المللی کالا ۱۹۸۰ وین اشاره می گردد. امروزه مقررات پیش بینی شده در قانون مدنی در تجارت بین الملل و در بعضی داد و ستدهای داخلی می تواند موجب بروز مشکلات حقوقی متعددی گردد که مقررات موجود پاسخگوی آن نمی باشد. در همین رابطه مقررات ماده ۱۴ و ماده ۵۵ کنوانسیون درباره تعیین ثمن که حاکی از آن است که انعقاد قرارداد بدون قیمت ثابت معین و یا پیش بینی مکانیسمی برای تعیین قیمت با تکیه بر اصل حاکمیت اراده و قصد مشترک طرفین عقد نیز امکان پذیر است . با مطالعه تطبیقی مقررات کنوانسیون بیع بین المللی کالا این نکته اثبات می گردد که عرفا معاملاتی که در آن تعیین ثمن به نحو مقطوع اتفاق نیفتاده است همواره سبب غرری بودن معامله و بطلان آن نمی باشد و معاملاتی که امروزه در عرف رایج بوده وبعضا تعیین ثمن در آن به آینده موکول گردیده است بیانگر چنین موضوعی است . در این مقاله سعی بر آن داریم به تحلیل علمی تعیین ثمن در حقوق ایران و کنوانسیون بیع بین المللی کالا ۱۹۸۰ وین با اعمال مالکیت اراده بپردازیم .

کلیدواژه ها:

ثمن ، تعیین ثمن ، حاکمیت اراده ، کنوانسیون بیع بین المللی