کیفر شلاق، موافقان و مخالفان آن

شلاق یا تازیانه یکی از واکنش های کیفری است که در ادوار مختلف تاریخ رایج بوده و در حقوق کیفری ایران نیز با فراز و نشیب های زیادی مورد استفاده قرار گرفته است . پس از انقلاب بر خلاف رویه جهانی و بین المللی در محدود کردن و تعطیل مجازات شلاق، این مجازات با الهام از منابع فقهی در حقوق کیفری ایران گسترش یافته و همین امر یکی از چالشهای مهم حقوق کیفری است . مجازات شلاق با توجه به آثار جسمانی ، روانی و اجتماعی در عصر حاضر و به خصوص کشور ما تا چه اندازه با اهداف مجازاتها ، اصول حاکم برآنها و دیگر مصالح ضروری اجتماعی سازگاری دارد. یکی از اصول حاکم بر مجازاتها در شریعت اسلامی و اعلامیه جهانی حقوق بشر اصل رعایت کرامت انسانی است . موضوع احترام و رعایت کرامت امری نسبی است ، رفتاری در زمانی ممکن است با رعایت اصل کرامت انسانی سازگار و در زمان و مکان دیگر ممکن است ، خلاف رعایت شئونات انسانی باشد. به نظر می رسد که تنبیه و مجازاتهای بدنی از قبیل ، شلاق نیز همین گونه بوده و امری نسبی است ، این مجازات اگرچه در گذشته واجد آثار مثبتی نسبت به سایر مجازاتها بوده است و به همین لحاظ عقلاء در گذشته آن را اختیار کرده اند؛ اما امروزه استفاده وسیع از آن از حیث مفید بودن و هماهنگی با اهداف مجازاتها ، اصول حاکم بر مجازاتها و رعایت دیگر مصالح ضروری اجتماعی مورد انکار واقع شده است . همین امر موجب شده است که ادامه حیات این کیفر بدنی با چالشهای فراوانی میان حقوقدانان همراه باشد که هر یک از موافقان و مخالفان این مجازات دلایلی در جهت اقناع طرف دیگر ارائه نموده اند که مورد توجه قرار گرفته است ، اما عمدتا آنچه که در حقوق کیفری در حال حاضر مطرح است نوع مجازات باید به طریقی باشد که ضمن حفظ کرامت انسانی در جهت بازسازی و بازپروری مجرم با معیارهای بشردوستانه منطبق باشد.

کلیدواژه ها:

شلاق ، موافقان ، مخالفان ، کرامت انسانی ، معیارهای بشردوستانه