آثار اتصال شرط تبانی به عقد

شرط بنایی، به شرطی اطلاق می شود که طرفین قبل از عقد بدان توافق و موافقت حاصل کنند، به طوری که علی رغم عدم تصریح به شرط در ضمن عقد، توافق بر مبنای آن حاصل شده است. در این پژوهش با روش تحلیلی توصیفی به بررسی اثار اتصال شرط تبانی به عقد پرداخته می شود.در این راستا مشخص گردید که در نزد حقوقدانان، اعتبار شرط تبانی پذیرفته شده است، این در حالی است که از دیدگاه فقهای متقدم و متاخر امامیه و عامه در خصوص صحیح بودن و یا باطل بودن آن اجماع و اتفاق نظر ملاحظه نمی شود، به طوری که مشهور فقها نظرواعتقاد بر عدم لازم الوفا بودن شرط بنایی داشته اند و عدم تصریح شرط در ضمن عقد و نیز فقد تقارن شرط با عقد را اسباب باطل بودن آن می دانند، در مقابل، عده قلیل از فقها، شرط بنایی را صحیح می دانند