مبانی و ریشه های مدیریت سبز پسماند در آینه اسلام

مدیریت سبز پسماند در همه طبیعت ساری و جاری است، به طوری که در زیست بوم های طبیعی مساله انباشت زباله مشاهده نمی شود. تنها این انسان است که در صورت رفتار غیر مسئولانه به عنوان وصله ای ناجور زباله تولید می کند و آنرا در طبیعت رها می کند. این مقاله در ابتدا به رابطه میان انسان و دنیا می پردازد و عرضه می دارد که نگاه انسان شناسانه دین مبین اسلام، همه دنیا در خدمت انسان می داند و انسان گل سرسبد عالم هستی است. این نگاه در تناقض ظاهری با مطلب پیشین است. در توضیح برای رفع تناقض گفته می شود که دنیا به مثابه کارخانه انسان سازی است، زیرا آنچه از دنیا باقی می ماند همین نفوس ناطقه انسانی است. خداوند دنیا را در اختیار انسانها قرار داده است تا تجسم فوری اعمال خود را ببینند و اصلاح کنند. پس دنیا محل انعکاس صفات، رفتار و اعمال انسان است. شکر و پاسداشت چنین نعمت بزرگی در گرو عمران و آبادانی این دنیا است. پس دین اسلام اساسا مدیریت سبز پسماند در دنیا را وظیفه ذاتی انسان متعهد به سعادت خویش می داند. در حالی که عدم رعایت مدیریت سبز پسماند را منجر به ورود به دروازه جهنم می داند. برنامه های تربیتی پیامبران همگی این مهم را تصدیق می کنند. نظیر برخی از احادیث مستقیم مربوط به مساله مدیریت سبز پسماند نظیر مسئولیت پذیری، پرهیز از اسراف و تبذیر، میانه روی در مصرف، بازیافت منابع و حقوق حیوانات که اشاره می شوند.

کلیدواژه ها:

مدیریت سبز پسماند ، انسان در اسلام ، بهشت و جهنم ، آبادانی دنیا