بررسی کاربرد نسبت های مختلف پساب بر رشد رویشی گوجه فرنگی (.Lycopersicon esculentum Mill) در گلخانه

از آنجا که مقدار آب مورد استفاده در بخش کشاورزی مهم و قابل توجه است، صرفه جویی در مصرف آب و کاربرد آب های نامتعارف، مانند پساب ها به عنوان راهکاری جهت برطرف شدن مشکل کمبودآب، مطرح می باشد.از طرفی به دلیل نیاز گیاهان به عناصر غذایی و به-منظور کاهش استفاده از کودهای شیمیایی، پساب به عنوان یک منبع کودی به حساب می آید، به طوری که استفاده از پساب در آبیاری به-عنوان منبعی سرشار از عناصر تغذیه ای مورد نیاز گیاه از اهمیت بالایی برخودار می باشد و می تواند باعث افزایش مواد آلی و بهبود حاصلخیزی خاک گردد. بنابراین به منظور بررسی عملکرد گیاه گوجه فرنگی آزمایشی در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تیمار آبیاری شامل ۱۰۰ درصد پساب (W۱۰۰)، صد درصد آب شهری یا شاهد (T۱۰۰)، ۷۵ درصد پساب و ۲۵ درصد آب شهری (W۷۵+T۲۵) و ۵۰ درصد پساب و ۵۰ درصد آب شهری( W۵۰+T۵۰)، در سه تکرار اجرا شد. نتایج حاصل از جدول تجزیه واریانس نشان داد اثر پساب بر تعداد انشعاب ساقه، تعداد برگچه، طول گیاه، وزن تر و خشک اندام هوایی و وزن خشک ریشه در سطح ۱ درصد معنی دار بود و بر سایر صفات اثر معنی داری نداشت. بیشترین مقدار هم مربوط به تیمار کاربرد ۱۰۰ درصد پساب بود که اختلاف معنی داری با کاربرد ۷۵ درصد پساب و ۲۵ درصد آب شهری نداشت. یافته ها بیانگر این است که با مصرف پساب به دلیل داشتن عناصر غذایی مورد نیاز گیاه می توان با مدیریت صحیح در منطقه مورد مطالعه استفاده از کودهای شیمیایی را کاهش داد اما در کشت های متوالی به دلیل تجمع برخی فلزات سنگین می بایست اقدامات لازم در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

پساب ، خصوصیات مرفولوژیکی ، گوجه فرنگی