مقایسه جذب فلز روی در اندام هوایی دو گیاه گوجه فرنگی و بادمجان تحت تاثیر آبیاری با پساب

پساب دارای عناصر پرمصرف مانند نیتروژن، فسفر و پتاسیم و عناصر کم مصرف مانند آهن، مس، روی و منگنز است که باعث افزایش باروری و حاصلخیزی خاک می شود که تاثیر به سزایی در افزایش رشد و عملکرد گیاه دارد. برخلاف جنبه های مفید فاضلاب کاربرد طولانی مدت آن در کشاورزی مشکل ساز خواهد شد و باعث انباشته شدن بیش از حد فلزات در خاک گردد. وجود بیش اندازه عناصری مانند روی در محیط ریزوسفر، سبب انتقال این عناصر به زنجیره ی غذایی انسان و حیوان می گردد. در این تحقیق بر آن شدیم که غلظت فلز روی را در اندام هوایی دو گیاه گوجه فرنگی و بادمجان تحت تاثیر آبیاری با پساب شهر یزد را بررسی نماییم لذا آزمایشی در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تیمار آبیاری شامل ۱۰۰ درصد پساب (W۱۰۰)، صد درصد آب شهری یا شاهد (T۱۰۰)، ۷۵ درصد پساب و ۲۵ درصد آب شهری (W۷۵+T۲۵) و ۵۰ درصد پساب و ۵۰ درصد آب شهری( W۵۰+T۵۰)، در سه تکرار را ارزیابی نمودیم. نتایج نشان داد که بیشترین میزان جذب روی مربوط به گونه گوجه فرنگی با تیمار W۱۰۰ بود که با گوجه فرنگی با تیمار W۷۵+T۲۵و نیز تمام تیمارهای بادمجان، اختلاف آماری نداشت. کمترین میزان جذب روی در میوه گونه گوجه فرنگی با تیمار T۱۰۰ مشاهده شد که با تیمار گوجه W۵۰+T۵۰، اختلاف معنی داری نداشت.

کلیدواژه ها:

پساب ، فلز روی ، گوجه فرنگی ، بادمجان