توانمند سازی کودکان با رویکرد گردشگری مسئولانه

آموزش و یادگیری دو عنصر اصلی برای داشتن جامعه ای پایدار است.در این میان ، کودکان بالاترین پتانسیل را برای دریافت آموزش های موثر دارند. فضاهای گردشگری طراحی شده مناسب با ابعاد وجودی کودک نقش استادی مناسب را برای تجربه کردن وآموختن درس های بزرگ زندگی دارد. فضاهای دوستدار کودک بیشتر به دنبال فراهم کردن بستری مناسب در محیط های گردشگری به منظور سرگرمی و تفریح ، آموزش و پرورش ، رشد فکری و اجتماعی این افراد است. پژوهش حاضر درصدد مشارکت کودکان در گردشگری بصورت خانوادگی هست که چرا و چگونه این ذینفعان کوچک که نقش آنها نادیده گرفته شده به عنوان شهروندان فعال مشارکت داده شوند.از نظر اجتماعی ، در برخی فرهنگها نقش کودک ممکن است " دیده شود" اما شنیده نشدن و عدم پذیرش یا به رسمیت شناختن حقوق کودک واقعیتی مهم و برجسته است و باید قبول کنیم که تحقیقات مربوط به کودکان معتبر و قابل توجه است. پژوهش حاضراز لحاظ هدف توصیفی-تحلیلی می باشد.و از روش اسنادی برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز استفاده شده است. در نهایت با بررسی عمق پژوهش انجام شده وفرصتی که برای پژوهش حاضر مهیا گردید ، می توان فرض پژوهش وبررسی پژوهشهای انجام شده دریافت که نقش مسئولانه ، توانمند سازی و مشارکت کودکان که ذینفعان گردشگری در حال حاضر و گردشگران آینده این مرز و بوم هستند می تواند باعث ایجاد عزت نفس ، افزایش اعتماد به نفس و آموزش مهارت های فردی که در بزرگسالی آنها را به افرادی با تفکر خلاق و قدرتمند تبدیل میکند شود . کودکانی که در این جامعه بسان شالوده این سرزمین می مانند و در ارتقا سلامت روان و تصمیم گیری های آینده این سرزمین می توانند نقش مهمی ایفا کنند.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، کودکان ، توانمند سازی ، روانشناسی محیط