نقش آموزش اخلاق، قوانین و مقررات در توسعه پایدار گردشگری زیارتی با رویکرد حکمروایی خوب، مطالعه تطبیقی شهرهای مشهد و مکه

گردشگری زیارتی یکی از انواع گردشگری معنوی است که نقش مهمی در توسعه پایدار اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شهرهای زیارتی ایفا می کند. با این حال، توسعه نامتوازن و غیراخلاقی این نوع گردشگری می تواند آسیب های جدی به محیط زیست، میراث فرهنگی و ارزش های اخلاقی و معنوی وارد کند. این مطالعه بر نقش آموزش اخلاق و قوانین در توسعه پایدار گردشگری زیارتی در دو شهر مقدس مشهد و مکه تمرکز دارد. با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی، این پژوهش نشان می دهد که آموزش اخلاق و قوانین به زائران، جامعه میزبان و سایر ذینفعان می تواند به حفظ ارزش های معنوی، کاهش آسیب های زیست محیطی و افزایش رضایت گردشگران کمک کند. نتایج حاصل راهنمایی های مفیدی برای سیاست گذاران و برنامه ریزان در زمینه توسعه پایدار گردشگری زیارتی ارائه می دهد. این پژوهش از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده کرده است. داده های اولیه از طریق مصاحبه های عمیق با ۲۰ نفر از خبرگان، مشاهدات و بررسی اسناد و گزارش های رسمی گردآوری شده است. داده ها با استفاده از روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی مورد تحلیل قرار گرفته اند.تحلیل داده ها نشان می دهد که آموزش اخلاق و قوانین نقش مهمی در حفظ ارزش های معنوی و مذهبی، کاهش آسیب های زیست محیطی، و افزایش رضایت گردشگران در گردشگری زیارتی شهرهای مشهد و مکه دارد. برای دستیابی به توسعه پایدار گردشگری زیارتی، توجه ویژه به آموزش اخلاق و قوانین برای زائران، جامعه میزبان و فعالان گردشگری ضروری است. این امر می تواند از طریق برنامه های آموزشی، کارگاه ها، کمپین های آگاهی رسانی و تدوین قوانین و مقررات مناسب محقق شود.

کلیدواژه ها:

گردشگری زیارتی ، توسعه پایدار ، اخلاق ، قوانین ، مشهد ، مکه