ارزیابی پتانسیل های توسعه گردشگری در روستاهای استان خراسان جنوبی

امروزه صنعت گردشگری در دنیا، یکی از منابع مهم درآمد و درعین حال از عوامل موثر در تبادلات فرهنگی بین کشورهاست همچنین به عنوان گسترده ترین صنعت خدماتی جهان جایگاه ویژه ای دارد. حضور بازدیدکنندگان در هر کشوری برالگوی زندگی افراد بومی تاثیر می گذارد. بازدیدکنندگان نیز تحت تاثیر فرهنگ کشور میزبان و ارزش های موجود در آن قرار می گیرند. لذا این صنعت می تواند موجب تغییرات اقتصادی، اجتماعی شود؛ همچنین در سایه گفتگو و ایجاد رابطه متقابل بین مردمان دو ناحیه، پیام صلح بدهد؛ و از آنجایی که این صنعت به خدمات متکی است می تواند عاملی در جهت افزایش اشتغال و توسعه منطقه گردد. منطقه مورد مطالعه در پژوهش حاضر توسعه گردشگری روستایی در استان خراسان جنوبی است .روش پژوهش در این مقاله، از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی می باشد. گردآوری اطلاعات در این پژوهش، به صورت کتابخانه ای بوده است و در گام بعد اطلاعات به صورت میدانی با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شده است. جامعه آماری براساس فرمول کوکران ۳۸۳ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند بنابراین در چارچوب نرم افزار آماری SPSS با استفاده از شاخص های مربوطه (میانگین ، انحراف معیار، فراوانی، درصد و نمودارها) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در سطح استنباطی نیز برای بررسی فرضیه ها از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف (Kolmogorov-Smirnov Test)، تی تک نمونه ای (One Sample T Test) و آزمون رتبه بندی فریدمن استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که گردشگری عمدتا مبتنی بر طبیعت، مسافرت به منظور لذت بردن از طبیعت دست نخورده است اما در مقابل، اکوتوریسم نوعی گردشگری طبیعی با پیامد خفیف می باشد که در راستای پایداری گونه ها و زیستگاه های طبیعی به صورت مستقیم و غیر مستقیم است. بنابراین اکوتوریسم بهترین گزینه و راه حل برای حفظ طبیعت از نظر کارشناسان می باشد به دلیل رعایت ضوابط و استانداردهای بین المللی و همچنین افزایش آگاهی عمومی که موجب فراهم ساختن بستر بهره برداری مناسب از طبیعت، حفظ و نگهداری از مناطق حفاظت شده برای نسل آتی می گردد. لذا اکوتوریسم نسبت به گردشگری، بیشترین سازگاری را با مفهوم توسعه پایدار را دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پتانسیل ها گردشگری ، گردشگری روستایی ، خراسان جنوبی