بررسی رابطه انگیزش (درونی و بیرونی) و خودشکوفایی دانش آموزان

خودشکوفایی یعنی گرایش بنیادی هر شخص برای تحقق بخشیدن (به عینیت در آوردن) هر چه بیشتر توانایی های بالقوه (ذاتی) خود. خود شکوفایی، بازنمایی حالت روانی بهینه برای انسان بوده و تقریبا به عنوان یک کوشش درونزا و برای به حداکثر رساندن استعدادهای فرد تعریف شده است و می تواند به عنوان یکی از اجزاء رشد شخصی در نظر گرفته شود. این پژوهش به روش توصیفی – تحلیلی و با هدف بررسی رابطه انگیزش (درونی و بیرونی) و خودشکوفایی دانش آموزان انجام گرفته است. انگیزش، یکی از مهم ترین عناصر یادگیری و آموزش اثربخش است و به زبان ساده، چیزی است که فرد را به پیش رفتن وا می دارد، در حال پیش رفتن نگه می دارد و تعیین می کند که به کجا سعی دارد برود. انگیزه های پیشرفت، نیرویی درونی است که یادگیرنده را به ارزیابی همه جانبه عملکرد خود با توجه به عالی ترین معیارها، تلاش برای موفقیت در عملکرد و برخورداری از لذتی که با موفقیت در عملکرد همراه است، سوق می دهد.

کلیدواژه ها:

انگیزش درونی ، انگیزش بیرونی ، دانش آموزان ، خودشکوفایی .