اثربخشی روان درمانی پویشی–حمایتی برتاب آوری وبهزیستی روان شناختی بیماران دیابتی نوع۲

مقدمه: دیابت نوع ۲ یکی از علل عمده مرگ و میر بشمار می رود. مشکلاتی چون تاب آوری و بهزیستی روانشناختی یکی از شایع ترین مشکلات روانشناختی در این بیماران است که بروز آن می تواند پیش آگهیبیماری را تحت تاثیر قرار دهد. پژوهش حاضر باهدف بررسی اثر بخشی روان درمانی پویشی-حمایتی برتاب آوری و بهزیستی روانشناختی بیماران دیابتی نوع ۲ صورت پذیرفت. روش کار: این مطالعه به روش شبه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل در سال ۱۴۰۳ انجام شد. در این پژوهش ۱۸ نفر حضور داشتند که با تشخیص مشکلاتی در تاب آوری و بهزیستی روانشناختی با روش نمونه گیری هدفمند و داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه آزمایشی و گروه کنترل جایگزین شدند. گروه پویشی-حمایتی تحت ۱۵ جلسه روان درمانی قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده با تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که درمان پویشی–حمایتی نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی داری داشته (۰/۰۰۱>p)، یعنی در افزایش تاب آوری و بهزیستی روان شناختی بیماران دیابتی نوع ۲ موثر واقع شده است. نتیجه گیری: در بیماران دیابتی نوع ۲ که مجبور به استفاده از دارو برای کنترل بیماری خود هستند، درمان پویشی–حمایتی می تواند روش مناسبی برای تاب آوری و بهزیستی روانشناختی باشد