گونه شناسی رویکردهای امام باقر(ع) در «استدلال ها و استنادات» مناظره ها به قرآن، حدیث و سیره

مناظره های امام باقر(ع) به صورت های مختلف، طرح و روایت شده و محققین هم، براساس نیازهای پژوهشی خود، به بررسی و انعکاس آن ها مبادرت کرده اند اما به مناظره ها، بیشتر نگرشی گزارش گونه و تاریخی داشته اند و کمتر به تحلیل و تاثیر آن ها و انعکاس سیره امام(ع) پرداخته اند و به «ریشه یابی جایگاه» قرآن، حدیث و سیره درمناظره ها و «کشف» رویکردهای قرآنی، حدیثی و سیره ای امام(ع) دراستدلال ها و استنادات ایشان، توجه نکرده یا از آن ها غفلت کرده اند؛ مهجوریت قرآن پس از پیامبراکرم(ص) به اعتراف قرآن پژوهان، مقابله مستمر مستشرقین با قرآن و اسلام، مستند به پژوهش های شان، شهرت علمی امام باقر(ع) نزد مستشرقین شیعه پژوه، پاسخ های قرآنی، حدیثی و سیره ای امام(ع) به سائلین و درمناظره ها، و ضرورت روزافزون قرآن پژوهی باتوجه به تغییر مستمر مسائل مبتلا به جهانی، نویسندگان مقاله را بر این داشته تا با روش توصیفی _ تحلیلی و کتابخانه ای و با بهره از گونه شناسی علمی، به واکاوی جایگاه قرآن، حدیث و سیره و رویکردهای استدلالی و استنادی قرآنی، حدیثی و سیره ای امام(ع) درمناظره های شان بپردازند. نویسندگان، برای آوردن قرآن به بطن جامعه، قرآن محوری پژوهش ها، و برای پاسخگویی به مسائل مبتلابه جامعه، قراردادن انگیزه ها و رویکردهای پژوهشی، بر محوریت قرآن و تمسک به سیره ائمه(ع) بویژه امام باقر(ع) را ضروری و مشهود یافته اند.

کلیدواژه ها:

امام باقر(ع) ، قرآن ، حدیث ، سیره ، مناظره ، گونه شناسی