نقشه برداری رقومی خاک، گامی در جهت مدیریت مطلوب خاک در فضای سبز ( مطالعه مروری)

وجود نقشه های خاک یکی از روشهای بسیار موثر در بحث مدیریت ، نگهداری خاک و بهبود بخشیدن به تولید غذا می باشد. به روز کردن نقشه ها و اطلاعات خاک با روشهای معمول برای کشور وسیعی مانند ایران فرآیندی زمانبر و هزینه بردار است . از این رو تهیه ی نقشه با روشهای جدید و در مقیاسهای وسیع منطقه ای وملی ، از اهمیت ویژهای برخوردار است . امروزه مشخص شده دقت روشهای پدومتری جهت برآورد توزیع مکانی دادههای اندازهگیری شدهی خاک، به علت در نظر گرفتن پیوستگی مکانی دادهها، نسبت به روشهای معمول آماری بیشتر است و نقشه برداری رقومی خاک به منزله ی زیر مجموعه ای از روشهای پدومتری، به دلیل افزایش منابع دادههای کمکی یا محیطی فراوان، طوربه کاملا عملی توانسته است به انتقادات وارده بر خاکشناسی مرسوم فایق آید. این درحالی است که نمونه برداری مستقیم ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک همچنین تعیین این ویژگی ها، به دلیل تغییر پذیری زمانی و مکانی نیاز به مطالعه های صحرایی و نمونه برداریهایی فراوان دارد ومعمولا پرهزینه و وقت گیر بوده و درنتیجه برای اهداف کاربردی دارای محدودیت است . همچنین احتمال این که چند کارشناس مرز واحدی را از خاکهای یک ناحیه ارائه دهند کم است . از این رو استفاده از روش های متدول مانند روش های زمین ، داده های محیطی مانند تصاویر سنجش از دور، نقشه های رقومی ارتفاع و بسیار مفید خواهد بود.

کلیدواژه ها:

نقشه برداری خاک ، سنجش از دور ، مدل ینی ، درون یابی ، داده های محیطی خاک