دو گونه گیاه دارویی درمنه Artemisia sieberi و Artemisia aucheri در فضای سبز

فضای سبز به دلیل بازدهی اجتماعی ، اکولوژیکی و کارکردهای محیط زیستی ، شهرها را برای زیست مساعد می سازد و از آثار مخرب آلودگی ها می کاهد و بدین ترتیب ، مجموعه اثرات فضای سبز حضور آنها را در شهرها اجتنابناپذیر می کند، اما بخش وسیعی از مناطق کشور ایران در مناطق خشک ، نیم خشک ، نیمه شور و شور واقع گردیده است ، لذا از گیاهانی جهت کاشت در فضای سبز شهری باید استفاده نمود که با شرایط اکولوژیکی منطقه سازگاری داشته باشد، که به نظر می رسد گیاه دارویی درمنه Artemisia sieberi ، به دلیل داشتن سیستم ریشه ای توسعه یافته و فرم تاج پوشش ، از نظر شاخص های پایداری، نفوذپذیری و چرخه عناصر غذایی می تواند به عنوان گونه ای بسیار مهم و موثر در فضای سبز شهری در مناطق خشک معرفی شود. این گیاه در گستره وسیعی از عرض جغرافیایی ایران دیده می شود، درحالی که فلات مرکزی ایران دارای درمنه زارهای گستردهای است . از نظر ارتفاع از سطح دریا، نیز این گیاه پراکنش وسیعی دارد و از ارتفاع نزدیک به سطح دریا تا ۴۰۰۰ متر دیده می شود. درمنه یک گیاه همی هالوفیت است که در خاکهایی با شوری متوسط رشد می کند، البته ممکن است در خاکهای با شوری کم یا زیادتر نیز رشد کند، اما در این زیستگاهها تشکیل جامعه نمی دهد. رشد رویشی این گونه از اوایل اسفند شروع شده و تا اواسط خرداد ادامه می یابد و بعد از آن به خواب تابستانه رفته و دوباره در مهر ماه با رشد مجدد پاییزه گلدهی آن نیز آغاز شده و در اواسط آبان ماه بذور شروع به رسیدن می نماید که تا اواسط آذر ماه به طول می انجامد. با توجه به غالب بودن بوته و میزان نفوذپذیری بالای آنها در اکوسیستم های مرتعی خشک ، به ویژه سطح قابل توجه پراکنش Artemisia sieberi، این گونه در این مناطق ، گونه ای کلیدی برای الگوهای اکوهیدرولوژیک به شمار می رود که در جمع آوری و انتقال کمتر منابع به خارج از اکوسیستم نقش برجسته ای دارد.

کلیدواژه ها:

درمنه ، بازدهی اکولوژیکی ، فضای سبز ، مناطق خشک ، مناطق شور