خانواده بالنده در حکمرانی متعالی

اصلا خانواده در اسلام یعنی محل سکونت دو انسان، محل آرامش روانی دو انسان، محل انس دو انسان با یکدیگر، محل آرامش یک نفر به وسیله دیگری، آنجایی که آنان صفا می یابند؛ راحتی روانی می یابند؛ این محیط خانواده است. نظام جامع معرفتی اسلام در عین توجه به مسائل و احکام فردی به مسائل اجتماعی خانواده و آنچه به تحکیم آن بینجامد، توجه ویژه ای دارد و با هر آنچه موجب تزلزل پایه های خانواده شود، مبارزه می کند. از آغاز تاریخ، خانواده نهاد اجتماعی مرکزی در میان تمامی جوامع بشری بوده است. شالوده جامعه و خاستگاه فرهنگ و تمدن و تاریخ بشری بوده است، پرورش و حمایت و ارتقاء این بنای مقدس و بنیادین به وضعیت واقعی و اصیل آن همواره به تکامل اصلی خانواده بشری منجر شده است. غفلت. انسانیت را از زندگی واقعی دور کرده و سقوط کرده است و در گودال نابودی و توهم بوده است. اسلام به عنوان مکتبی انسان ساز بیشتر بر احترام و تشویق و اعتلای خانواده تمرکز دارد و این نهاد شریف را مرکز تربیت و مایه خیر و رحمت و سعادت و بدبختی انسان می داند. نژاد به عنوان مرکز آموزش وابستگی به نیکی و فسق این نهاد و هدف از تشکیل خانواده تامین نیازهای جسمی، عاطفی و روحی افراد است، رسیدن به ثبات و آرامش تلقی می شود. برای نیل به این اهداف عالیه مکتب اسلام و حفظ و حراست دقیق و مستمر آن باید به خانواده و اجرای قوانین مربوطه در اسلام توجه زیادی شود و همه برنامه ها و سیاست ها در همه سطوح عادلانه باشد. الهام گرفته از دیدگاه توحید و با کیفیت و مصالح خانواده مطابقت داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تحکیم ، خانواده ، حکمرانی ، متعالی