حاشیه نشینی در مبادی ورودی شهر مشهد(بررسی محورمشهد-قوچان)

حاشیه نشینی به عنوان یکی از زمینه های ناپایداری شهری و از معضلات اجتماعی-اقتصادی است که کشورهای در حال توسعه درگیر آن شده اند. رابطه انسان و محیط های حاشیه شهری رابطه ساده ای نیست، همواره این محیط ها بیش از ویژگی های صرف کالبدی تحت تاثیر ساختار اجتماعی می باشد.با فهم این رابطه، مدیران شهری قابلیت تصمیم گیری برای ساماندهی با معنا وتوسعه پایدار آتی را به دست می آورند.در واقع مسئله حاشیه نشینی به مثابه"جعبه سیاه"می باشد که هنگام بازخوانی آن از طریق شناخت و ارزیابی و بررسی سابقه ، علل پیدایش موضوع مشخص میگردد. یکی از مهمترین استنتاج های ناشناخته جعبه سیاه، اتفاقات انقلاب صنعتی بوده که باعث مهاجرت جمعیت بسیاری از روستاها برای کار به شهرها شده، زمانیکه اولین بار مفهوم کارگر صنعتی ظهور نموده است.در این مقاله سعی شده تا با روش میدانی-تحلیلی، با استفاده از مطالعات اسنادی پیرامون حاشیه نشینی؛ تحلیل و راهکارهای برون رفت ازآن شناسایی شود.با توجه به اینکه رویکردهای متفاوت اعم از طرح توانمندسازی بر پایه به رسمیت شناختن حق سکونت ساکنین و ارتقاء سرمایه اجتماعی موفق نبوده وهمچنان شاهد توسعه حاشیه شهر می باشیم، لذا با تمرکز بر حوزه خاصی از محدوده حاشیه شهر، پارادایم یا الگوی ذهنی استفاده شده در این مقاله، بررسی حاشیه نشینی و راه حل های آن در مبادی ورودی می باشد.همچنین ریشه های حاشیه نشینی در شهر مشهد از دوره قاجار روشن می شود بطوریکه در یک فرایند قیاسی موضوع درگذر زمان، درک ما را در تبیین علی پدیده حاشیه نشینی بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، جعبه سیاه ، انقلاب صنعتی ، مهاجرت ، مبادی ورودی