تحلیل راهبردهای توانمندسازی در سکونتگاه های غیر رسمی

امروزه سکونتگاه های غیر رسمی به عنوان بخش جدایی ناپذیری از شهرهای دنیا می باشند که در مجاورت یا درون شهرها به صورت تجمعی از اقشار کم درآمد و سطح نامطلوبی از خدمات اجتماعی و رفاهی شکل گرفته است. اسکان غیررسمی شیوه زندگی مابین زندگی روستایی و شهری است که از ویژگی های اکثر کشورهای در حال توسعه است. بخش عمده اسکان غیر رسمی به دلیل مهاجرت از روستاها بوده است . حاشیه نشینی یکی از مسائل مرکب شهری و اجتماعی می باشد که در اغلب شهرهای کشور به صورت معضلی پیچیده نمایان می گردد. این نوع اسکان با قدمتی صد ساله، در شهرهای بزرگ ایران ناشی از تحولات اجتماعی، اقتصادی و روند شهرنشینی است. تحقیق حاضر که با رویکرد توانمندسازی بافت های مسئله دار شهری (سکونتگاه های غیررسمی) با تکیه بر سیاست توسعه اجتماع- محور (مشارکت مردمی) به ساماندهی و بهبود این بافت ها می پردازد، ابتدا از طریق مطالعات کتابخانه ای و بررسی اسناد و مدارک موجود و مطالعات انجام شده سپس به بررسی تجارب جهانی در برخورد با سکونتگاه های غیررسمی پرداخته و به ارائه راه حلهای ممکن جهت توانمندسازی آنها پرداخته است.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه های غیررسمی ، توانمندسازی ، حاشیه نشینی.