بررسی نقش شهرنشینی، استرس محیطی و ناآرامی شهری در تعارضات حاشیه شهر (مورد مطالعه: شهر مشهد)

افزایش دما و کاهش روند بارندگی مهم ترین پیامد تغییر اقلیم است که تاثیر چشمگیری بر تصمیم مهاجرت و جابجایی روستاییان به شهرهای مجاور دارد. مهاجرت به سکونتگاه های غیررسمی شهرها یک استراتژی سازگاری است که در شرایط نامساعد مانند خشکسالی توسط خانوارهای روستایی اتخاذ می شود و پیامدهای زیست محیطی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی متعددی را به همراه دارد. از این رو، هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش شهرنشینی، استرس محیطی و ناآرامی شهری در تعارضات حاشیه شهر در کلان شهر مشهد می باشد. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش و ماهیت گردآوری داده ها از نوع تحلیلی- اسنادی می باشد. قلمروی مکانی تحقیق شامل سکونتگاه های غیر رسمی و مناطق حاشیه نشین شهر مشهد بود. یافته های تحقیق حاکی از آن بود که کاهش بارندگی و خشکسالی رابطه مستقیم و معناداری با افزایش نرخ مهاجرت روستاییان به شهر مشهد دارد. با توجه به مشکلات اقتصادی و معیشتی مهاجران، اغلب این افراد مناطق حومه شهر را برای سکونت انتخاب می کنند. شرایط نامناسب این مناطق شامل ازدیاد جمعیت، عدم نظارت نهادهای رسمی، کمبود منابع و امثالهم موجب آسیب پذیری بیشتر این گروه از افراد نسبت به شهروندان سایر مناطق شهری شده و بستری را برای گرایش بیشتر حاشیه نشینان به ناآرامی های اجتماعی فراهم می آورد. لذا به مسئولین شهری پیشنهاد می شود که سیاست هایی متناسب با هدف کاهش نرخ مهاجرت از روستا به شهر را تنظیم نموده و تدابیر و راهبردهای عملیاتی را در قالب برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت در راستای تحقق این مهم اتخاذ نمایند.

کلیدواژه ها:

شهرنشینی ، استرس محیطی ، ناآرامی شهری ، حاشیه شهر ، شهر مشهد.