تاثیر مهاجرین بر شیوع سل در مناطق شهری و حاشیه شهر مشهد

مقدمه: مطالعه حاضر به بررسی مهاجرت افغان ها و اپیدمیولوژی سل در مشهد پرداخته، موانع کنترل سل را شناسایی کرده و استراتژی های مبتنی بر شواهد را برای رویارویی با این مسئله پیچیده سلامت عمومی با استفاده از مداخلات محلی و همکاری های بین المللی توسعه داده است.روش ها: این مطالعه شامل تمام موارد تایید شده سل در مشهد از فروردین ۱۳۹۷ تا اسفند ۱۴۰۲ بوده است. برای پیش بینی الگوهای موردی سل، تحلیل سری زمانی با استفاده از مدل سازی SARIMA انجام شده است. آزمون میانگین دو نمونه مستقل برای مقایسه تاخیرهای تشخیص و درمان سل قبل و بعد از ۱۴۰۰ به کار رفته است.نتایج: در طول دوره شش ساله، جمعیت حومه ای مهاجر بیشترین افزایش را داشت، به دنبال آن حاشیه شهرها و مناطق روستایی قرار دارند. موارد سل شهری در ابتدا کاهش یافت اما در سال های ۲-۱۴۰۱ دوباره افزایش یافت، در حالی که سل روستایی نوسان بیشتری نشان داد. در مناطق شهری و روستایی، تاخیر در تشخیص سل قبل و بعد از سال ۱۴۰۰ تغییر معنی داری نکرد. پس از سال ۱۴۰۰، تاخیر در درمان در مناطق شهری به طور معنی داری افزایش یافت، از ۸۷.۱۱ روز به ۹۶.۳۸ روز (p=۰.۰۲). تاخیر در درمان در مناطق روستایی نیز از ۷۲.۳۷ به ۸۳.۸۹ روز افزایش یافت، اما این افزایش از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: ورود مهاجران افغان، که بسیاری از آن ها با موانع دسترسی به خدمات درمانی روبرو هستند، به افزایش تاخیرهای درمان سل، به ویژه در مناطق شهری و حاشیه مشهد پس از ۱۴۰۰ همراه بوده است. برای کاهش انتقال سل در میان جمعیت های آسیب پذیر، مداخلات هدفمند و همکاری های بین المللی لازم است.

کلیدواژه ها:

سل ، مهاجرین ، حاشیه شهر ، سری زمانی ، تاخیردرمان ، تاخیر تشخیص