ارزیابی تاثیرات عمران شهری بر ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان در محلات حاشیه نشین (نمونه موردی: محلات انصار و اروند کلانشهرمشهد)

حاشیه نشینی به عنوان پدیده ای با ابعاد کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی گسترده، معلول شهرنشینی مدرن و گفتمان پیشرفت در عصر روشنگری است که الگوی توسعه پایدار شهری را به چالش می کشد و سبب توسعه ناهمگون و نابرابری مناطق شهری نسبت به امکانات و تسهیلات موجود می شود. حاشیه نشینی همواره به صورت معضلی مطرح شده است که باید از آن رها شد و برای رهایی از این مشکل راهکارهای فراوانی تدارک دیده شده است. در این جهت، بررسی ذهنیت و نگاه ساکنان این مناطق به کیفیت زندگی خودشان، راهی موثر برای شناخت مسائل برنامه ریزی برای حل مشکلات این مناطق است. هدف پژوهش ارزیابی تاثیرات عمران شهری بر ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان در محلات حاشیه نشین انصار و اروند کلانشهرمشهد است. روش تحقیق در این پژوهش از نظر اهداف از نوع کاربردی و از لحاظ روش انجام تحقیق، توصیفی و مروری می باشد. روش گردآوری اطلاعات، براساس روش اسنادی- کتابخانه ای است. براساس یافته های پژوهش به این مساله رسیدیم که مهمترین عوامل های تاثیرگذار در توسعه محلات حاشیه نشین انصار و اروند شامل عوامل: کالبدی، اجتماعی و اقتصادی می باشد. در واقع وضعیت موجود کیفیت زندگی شهری، در محلات انصار و اروند در سطح متوسط به پایین بوده و نیاز به توجه جدی از سوی سازمان عمران شهری می باشد. در نهایت با شناسایی ظرفیت بالقوه ساکنان محلی و استفاده از آن به کمک بسترسازی برای حضور فعال همه کنشگران، به ویژه مشارکت ذینفعان در تصمیم گیری های شهری به عنوان رهبران اجتماعی، زمینه پیشبرد سایر ابعاد موثر در توسعه محلات را فراهم می کند. در پایان به ارائه راهکارها پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

شهرنشینی ، حاشیه نشینی ، عمران شهری ، کیفیت زندگی ، محلات انصار و اروند