اثربخشی مشاوره گروهی به روش ساختاری بر عملکرد خانواده و رضایت زناشویی و افزایش تاب آوری ( طرح ترنم زندگی )

هدف: بررسی اثربخشی مشاوره گروهی با رویکرد ساختاری بر عملکرد خانواده و رضایت زناشویی زنان متاهل در حاشیه شهر. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش ۱۰۰ نفر از زنان متاهلی بودند که به دلیل حل مشکلات و تعارضات زناشویی خواستار شرکت در جلسات آموزشی مهارتهای تاب آوری و دریافت کمک های تخصصی روانشناختی در قالب طرح ترنم قرار گرفته و به شیوه تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش قرار گرفتند. ابزار جمع آوری در پژوهش پرسشنامه رضایت زناشویی و مقیاس عملکرد خانواده بود. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه مشاوره گروهی ۲ ساعت شرکت نموده و گروه گواه زنانی انتخاب شدند که هیچ آموزشی در مناطق حاشیه شهر دریافت نکرده بودند. یافته ها و نتیجه گیری: نتایج نشان داد آموزش مهارت های تاب آوری بر خرده مقیاس های ارتباط زناشویی، حل تعارض، روابط جنسی، ازدواج و فرزندان تاثیرمعناداری دارد، با توجه به بیشتر بودن میانگین نمرات رضایت زناشویی در گروه آزمایش (m=۱۰۷/۳۵) و در مقایسه با گروه گواه (m=۷۹/۲۳) می توان گفت که مشاوره ی گروهی با رویکرد ساختاری بر رضایت زناشویی گروه آزمایش نسبت به گواه تاثیر مثبت و معناداری دارد و ۷۲ درصد تغییرات به وجود آمده در رضایت زناشویی زنان متاهل ناشی از اثر مشاوره گروهی ساختاری بوده است . R.Squared=۰/۷۲)) به عبارت دیگر آموزش بسته تاب آوری خانواده اثر معناداری بر افزایش رضایت زناشویی دارد.

کلیدواژه ها:

مشاوره گروهی ، درمان ساختاری ، رضایت زناشویی ، عملکرد خانواده