بررسی وضعیت بازآفرینی بافت های فرسوده شهری با رویکرد توسعه پایدار (مطالعه موردی: محله زرند کهنه شهر مامونیه)

بازآفرینی بافت های فرسوده شهری به معنای بازسازی و احیای مناطق شهری است که به دلیل عدم رسیدگی کافی و گذر زمان، از لحاظ کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی دچار زوال شده اند. این فرآیند که در راستای بهبود کیفیت زندگی شهری و افزایش پایداری آن صورت می گیرد، بر مجموعه ای از اقدامات جامع و یکپارچه متکی است که شامل ارتقای زیرساخت ها، بهبود وضعیت مسکن، توسعه امکانات اجتماعی و فرهنگی، و تقویت مشارکت اجتماعی می شود. بازآفرینی شهری با دیدگاه های مختلفی از جمله توسعه پایدار همراه است، که نه تنها به دنبال حل مشکلات کنونی این مناطق است، بلکه هدف آن ایجاد محیط های پایدار و قابل زیست برای نسل های آینده نیز می باشد. در این راستا، بازآفرینی بافت های فرسوده با هدف احیا و بازسازی این مناطق، به دنبال ارتقای کیفیت زندگی ساکنان، افزایش بهره وری اقتصادی، بهبود زیرساخت ها و حفظ محیط زیست است. این رویکرد جامع و یکپارچه در بازآفرینی بافت های فرسوده، نه تنها به رفع مشکلات فعلی این مناطق کمک می کند، بلکه بسترهای لازم برای توسعه پایدار شهری را نیز فراهم می سازد و به ایجاد شهرهایی پایدارتر، کارآمدتر و زیست پذیرتر منجر می شود. در این مقاله، به بررسی وضعیت بازآفرینی بافت های فرسوده شهری محله زرند کهنه شهر مامونیه با تاکید بر رویکرد توسعه پایدار پرداخته شده است. هدف اصلی پژوهش، ارزیابی شاخص های کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی این محله و تحلیل چالش ها و فرصت های موجود در راستای دستیابی به توسعه پایدار بوده است. روش پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی و با استفاده از پرسشنامه و تحلیل آماری انجام شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که اگرچه برخی شاخص ها مانند نوع کاربری و دسترسی به خدمات اجتماعی در وضعیت مناسبی قرار دارند، اما شاخص های اقتصادی مانند اشتغال و درآمد در وضعیت نامطلوبی هستند. در نهایت، این پژوهش بر ضرورت بازآفرینی پایدار محله و ارائه راهکارهایی برای بهبود وضعیت موجود تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری ، بافت فرسوده ، توسعه پایدار ، محله زرندکهنه شهر مامونیه