احکام اخذ اجرت در واجبات و عبادات در دولت اسلامی

هدف پژوهش حاضر "احکام اخذ اجرت در واجبات و عبادات در دولت اسلامی" پرداخته، روشتحقیق مورد نظر، روش کتابخانه ای اسنادی می باشد. منظور از مطالعات کتابخانه ای مطالعاتی است کهموضوعات مورد مطالعه در اختیار و دسترس محقق قرار نداشته و غالبا مربوط به گذشت های دور یا نزدیکمیگردد. در این تحقیق با استفاده از منابع فارسی و لاتین، متون تخصصی عربی، کتب های تاریخی،مقالات، محقق در تلاش است تا به بررسی موضوعی تحقیق پرداخته و با استفاده از ابزار ذکر شده سوالاتتحقیق را مورد تجزیه تحلیل و بررسی قرار دهد. فقه در دامن قرآن و حدیث متولد گشته است و فقهروایی یا ماثور، اولین سبک فقھی، پس ازطلوع اسلام است؛ آنچنانکه در ادوار بعد، بساطت این فقه بااستنباط ھای عقلی آمیخته شده و گاه برخی مسائل که جنبه کلانتری داشت، تلقی قاعده گردیده است. ازدیرباز تاکنون، برخی افراد در قبال انجام واجبات، مبلغی را دریافت می کردهاند. سوال این است که اگرفعلی همچون القای صیغه نکاح که بر مکلف واجب است، آیا روحانی نیز به عنوان یک مکلف می تواندمبلغی را در قبال عقدی که خوانده است، طلب کند؟ آیا جایز است که روحانی به خاطر معارف و احکامیکه به جاهل می آموزد، اجرتی اخذ کند؛ هرچند تعلیم بر او واجب کفائی باشد؟ این مسئله از زمان قدیمدر میان فقها مورد بحث بوده است و آنها فتاوای مختلفی دراین زمینه ارائه نموده اند. عدهای قائل بهحرمت مطلق اخذ اجرت در قبال واجبات شده اند، برخی دیگر به طور مطلق حکم به جواز داده اند وگروهی نیز قائل به تفصیل میان توصلی و تعبدی و گروهی دیگر قائل به تفصیل بین کفائی و عینیشده اند. از دیرباز تا کنون، برخی افراد در قبال انجام واجبات، مبلغی را دریافت می کرده اند.این مسئله از زمان قدیم در میان فقها مورد بحث بوده است و آنها فتاوای مختلفی دراین زمینه ارائهنموده اند

کلیدواژه ها:

احکام اخذ اجرت ، واجبات و عبادات و دولت اسلامی