کیفیت آموزش بالینی دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ایلام در دوره پاندمی کرونا

مقدمه: از عوامل موثر بر کیفیت آموزش بالینی دانشجویان پرستاری، شرایط محیطی است. این مطالعه با هدف کلی تعیین کیفیت آموزش بالینی دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ایلام در دوران پاندمی کووید- ۱۹ انجام شد. روش کار: پژوهش توصیفی، همبستگی و گذشته نگر با نمونه­گیری سرشماری بود. نمونه پژوهش کلیه دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ایلام در سال ۱۴۰۱ بودند که حداقل یک واحد کارآموزی یا کارورزی حضوری طی پاندمی کووید- ۱۹ داشتند (n=۲۱۰). داده­ها با فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه وضعیت آموزش بالینی مردانی (۱۳۸۹) گردآوری شده و در نرم افزار SPSS۲۲ با آمار توصیفی و استنباطی (کولموگروف-اسمیرونوف، فریدمن) تحلیل شدند. یافته ها: اکثر نمونه­ها مرد (۸/۵۳ درصد)، بین ۲۰ تا ۲۵ سال (۴/۸۲ درصد)، مجرد (۸/۸۴ درصد)، ترم هشتم (۵/۳۰ درصد)، بومی ایلام (۱/۷۸ درصد) و با سابقه ابتلا به کرونا بودند (۷/۷۶ درصد). بالاترین میانگین در حیطه نظارت (۹۹۲/۰ ± ۰۰/۴) و کمترین میانگین در حیطه محیط آموزشی (۹۳۲/۰ ± ۷۱/۳) بود.. میانگین حیطه ها بالاتر از ۵/۳ و در حد مطلوب بود. طبق آزمون فریدمن، کیفیت آموزش بالینی نمونه ها به ترتیب اولویت شامل اهداف و برنامه آموزشی، نظارت و ارزشیابی، عملکرد مربی، برخورد با دانشجو  و محیط آموزشی بود. نتیجه گیری: کیفیت آموزش بالینی نمونه ها در پاندمی کووید- ۱۹ مطلوب بود. به دلیل تعطیلی دانشگاه ها و آموزش مجازی، کیفیت برخورد با دانشجو و محیط آموزشی کمتر از سایر حیطه ها بود. بنابراین در نظام آموزش عالی دانشگاه علوم پزشکی ایلام باید توجه بیشتری به این دو حیطه شده و کیفیت آموزش بالینی سایر حیطه ها حفظ شود.

کلیدواژه ها:

COVID-۱۹ Pandemics ، Nursing Education ، Nursing Students ، پاندمی کووید- ۱۹ ، آموزش پرستاری ، دانشجویان پرستاری