تبیین رابطه فردگرایی افراطی با همبستگی اجتماعی در شهروندان تهرانی

فردگرایی مفهومی است که در مقابل جمع گرایی جامعه سنتی قرار می گیرد. جامعه فردگرا عدم همنوایی با جمع را ارزش تلقی می کند و بر شکوفایی فردی و بازاندیشی در سنت ها و هنجارهای اجتماعی تاکید می کند؛ هم چنین طبق آن چه عموما در جامعه شناسی از مفهوم همبستگی اجتماعی مستفاد می شود، این مفهوم به درجه یا نوع هم گرایی یک جامعه و در واقع، به پیوندها و روابطی که اعضای یک جامعه یا گروه را به یکدیگر مرتبط می سازند، اشاره دارد؛ لذا با توجه به این مفاهیم هدف تحقیق حاضر تبیین میزان رابطه شکل گیری فردگرایی افراطی با همبستگی اجتماعی در شهروندان تهرانی است. جامعه آماری این پژوهش شامل شهروندان ۶۵-۱۸ساله تهران می باشد. که تعدادشان بر اساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۰، ۵۸۷۶۶۵۹ نفر می باشد که در میان مناطق شه تهران با توجه به حجم نمونه که حداقل ۳۸۴ نفر می بایست باشد، ۴۰۰ نفر در مجموع و هر منطقه تعداد ۸۰ پرسشنامه با روش نمونه گیری تصادفی پر شد. نتایج تحقیق نشان دهنده این مطلب است که بین دو متغیر فردگرایی افراطی و همبستگی اجتماعی همبستگی نسبتا ضعیفی وجود دارد و جهت رابطه نیز منفی و معکوس است. مقدار ضریب تعیین تعدیل شده نشان میدهد که متغیر مستقل فردگرایی افراطی قادر به تبیین ۹/۱ درصد از تغییرات متغیر وابسته (همبستگی اجتماعی) است.

کلیدواژه ها:

مشارکت اجتماعی