ویژگی‎های مقوله زمان در رمان قاعده بازی بر مبنای نظریه ژرار ژنت

نوشتار حاضر به روش توصیفی – تحلیلی و بر اساس نظریه ژرار ژنت، با هدف مشخص کردن انواع زمان پریشی های روایت و علت کاربرد آن ها در رمان قاعده بازی، بررسی انواع شتاب و انواع بسامد و تاثیر آنها بر روند و جذابیت رمان نامبرده، نوشته شده است. محتوای رمان قاعده بازی روانکاوانه و فلسفی است. زنوزی جلالی برای انتقال بهتر این محتوا، ساختار بسیار سنجیدهای تنظیم کرده‎ است. در مقوله نظم، یافتهها حاکی از آن است که درصد بالایی از متن دارای زمان‎پریشی از نوع گذشتهنگر است. راوی با تداعی معانی، خط زمان را میشکند و به بیان خطاهای خود در گذشته می‎پردازد. این گذشته‎نگری‎ها باعث ایجاد تعلیق و جذابیت اثر شده است. تکگویی درونی و بیان ایدئولوژیهای راوی، شتاب منفی را ایجاد کرده‎؛ اما با توجه به اینکه هدف زنوزی جلالی پرداختن به داستان شخصیت است، شتاب آن کاملا بجا و طبیعی است. بیشترین میزان در انواع بسامد، به بسامد مکرر اختصاص دارد. او با این‎ کار باعث انتقال بهتر آشفتگی، روان‎پریشی و عقدههای راوی شده است و تاثیر آن اتفاقات را بر روان راوی بازگو می‎کند. در این اثر نه تنها هیچگونه ناهماهنگی در میان مولفه‎های نظریه ژنت وجود ندارد؛ بلکه این مولفه‎ها پیوستگی و تعامل موثری با یکدیگر دارند. تکنیک های به‎کارگرفته در روایت این اثر کاملا مناسب و آگاهانه است و مطالعه ساختاری این رمان منجر به درک پیچیدگی‎های آن شده است.

کلیدواژه ها:

روایت ، ژرار ژنت ، زمان ، فیروز زنوزی جلالی ، رمان قاعده بازی