بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر شبکه های اجتماعی مجازی و پیگیری تلفنی بر تاب آوری و بار مراقبتی مراقبین خانوادگی بازماندگان سکته مغزی: کارآزمایی بالینی تصادفی شده

مقدمه و هدف: بار مراقبتی، پایداری مراقبین خانوادگی بازماندگان سکته مغزی را در زندگی کاهش می­دهد. تاب­آوری به آنها در تقویت پایداری و سازگاری با ناملایمات زندگی کمک می­کند. با توجه به فراگیر شدن اینترنت؛ بنظر می رسد که مداخلات آموزشی با رویکرد مجازی و با هدف اثربخشی بر تاب­آوری مراقبین و بار مراقبتی آنها مفید باشند.   مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، ۸۶ نفر از مراقبین خانوادگی بازماندگان سکته مغزی در بیمارستان بعثت همدان به­ صورت در­ دسترس انتخاب و تصادفا به دو گروه آزمون و کنترل تخصیص یافتند. قبل از مداخله، داده­ها با مقیاس ناتوانی Modified Rankin، فرم مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه های تاب­آوری Connor-Davidson و بار مراقبتیNovak & Guest جمع­آوری شدند. سپس گروه آزمون، یک ماه تحت آموزش مجازی و پیگیری تلفنی قرار گرفت. در پایان مداخله، دو هفته و یک ماه پس از آن، تاب­آوری و بار مراقبتی آنها مجددا بررسی شد. آنالیز داده ها با آمار توصیفی، t-test مستقل، کای دو، آزمون دقیق فیشر و Repeated Measure ANOVA در SPSS ۲۵ انجام شد.   یافته ها: قبل از مداخله، بین تاب­آوری و بار مراقبتی دو گروه تفاوت معنی­داری وجود نداشت. بعد از مداخله تفاوت معنی­داری در جهت افزایش تاب­آوری گروه آزمون و کاهش آن در گروه کنترل و همچنین کاهش بار مراقبتی در گروه آزمون و افزایش آن در گروه کنترل مشاهده شد (۰۰۱/۰ > P).   نتیجه گیری: با توجه به تاثیر مثبت آموزش مجازی و پیگیری تلفنی بر تاب­آوری و بار مراقبتی مراقبین، پیشنهاد می شود که ارائه­دهندگان مراقبت های بهداشتی به ویژه پرستاران، در آموزش های خود از این روش بهره جویند.

کلیدواژه ها:

Telenursing ، Resilience ، Caregiver Burden ، Family Caregivers ، Stroke ، پرستاری از راه دور ، تاب آوری ، بار مراقبتی ، مراقبین خانوادگی ، سکته مغزی