ارزیابی درونی گروه های آموزشی دانشکده دندانپزشکی رفسنجان بر اساس الگوی اعتبارسنجی

مقدمه برای اطمینان از موثر بودن آموزش عوامل تاثیرگذار بر آن باید مشخص شود و مورد ارزشیابی قرار گیرند. اعتبارسنجی یکی از سیستم های ارزشیابی است که با استفاده از سازوکار آن وضعیت دانشگاه های علوم پزشکی از نظر آموزشی، پژوهشی و خدماتی مشخص می شود. بنابراین تحقیق حاضر با هدف ارزیابی درونی گروه های آموزشی دانشکده دندانپزشکی رفسنجان بر اساس الگوی اعتبارسنجی انجام گرفت. روش ها این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال ۱۴۰۰ در دانشکده دندانپزشکی رفسنجان انجام گرفت. جمع آوری اطلاعات از مدیران گروه و اعضای هیئت علمی با مصاحبه و از دانشجویان با پرسش نامه صنعت خانی و بیماران از طریق پرسش نامه تهیه شده در دانشکده دندانپزشکی اصفهان صورت گرفت. داده ها پس از جمع آوری توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ آنالیز و با آمار توصیفی و آزمون های آنووا و تی تجزیه وتحلیل شدند (۰/۵=α). یافته ها میانگین نمرات ۲۷ نفر عضو هیئت علمی نشان داد بیشترین میانگین در ابعاد مدیریت و سازماندهی، آموزشی، رشد حرفه ای و پژوهشی را به ترتیب بخش های جراحی، ارتودنسی، رادیولوژی و بیماری های دهان کردند و کمترین میانگین را بخش پریودانتیکس و در بعد پژوهشی بخش پروتز کسب کرد. به ترتیب بیشترین و کمترین رضایت ۹۷ دانشجو با میانگین سنی ۱/۵۶± ۲۳/۸۴ از بخش های پروتز و اندودنتیکس و بیشترین و کمترین رضایت ۳۵۵ بیمار با میانگین سنی ۱۰/۱۱±۳۳/۱۸ از بخش های اندودنتیکس و جراحی بود (۰/۵=α). نتیجه گیری برخی گروه های آموزشی در حوزه های گوناگون وضعیت نسبتا مطلوب و نامطلوب داشتند که برای رسیدن به شرایط استاندارد و تحقق اهداف تعیین شده، پیشنهاد می شود برنامه ریزی و استراتژی مناسب طراحی شود و با شناخت نقاط قوت برای بهینه سازی و ارتقای کیفیت آموزشی اقدام شود.

کلیدواژه ها:

Assessment ، Education ، Dentistry ، Accreditation ، مطالعه ارزیابی ، آموزش ، دندانپزشکی ، اعتبارسنجی