مطالعه تجربی رسانایی حرارتی نانوسیال هیبریدی (MWCNT و SiO۲) در سیال پایه اتیلن گلیکول و آب و ارائه یک رابطه تجربی جدید

این مطالعه تجربی یک کاوش تجربی از خواص حرارتی و ضریب هدایت حرارتی یک نانوسیال هیبریدی حاوی ۸۹ درصد حجمی دیاکسید سیلیکون (SiO۲) و ۱۱ درصد حجمی نانولوله های کربنی چنددیواره (MWCNT) پراکنده شده در ترکیبی از۴۵ درصد حجمی اتیلن گلیکول و ۵۵ درصد حجمی آب ارائه می کند. نانوسیال هیبریدی به دقت با استفاده از روش دومرحله ای تهیه شد و هدایت حرارتی آن به طور سیستماتیک در کسرهای حجمی (%۱/۰ تا %۴۵/۱) و دماهای (°C۷/۲۶ تا °C۵۰) اندازه گیری شد. با استفاده از دستگاه KD۲ Pro، هدایت حرارتی نسبی به صورت تجربی تعیین شد، که بیشترین درصد افزایش را در کسر حجمی %۴۵/۱ و دمای °C۵۰ به میزان %۱/۲۵ نشان داد. سپس دادههای تجربی با استفاده از روش سطح پاسخ در نرم افزار Design Expert مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همبستگی جدید توسط یک معادله چند جملهای درجه ۵ ایجاد شد، که تعامل پیچیده دما و کسر حجمی را برای نانوسیال هیبریدی در بر میگیرد. همبستگی تجربی ایجاد شده دارای دقت قابل توجهی با ضریب تعیین (۹۹۹۶/۰=R۲) میباشد. همچنین حاشیه انحراف برای روش سطح پاسخ %۲۳۸/۰>MOD>۳۵۵%/۰- بود که نشانه دقت بالای مدل است.

کلیدواژه ها:

نانوسیال هیبریدی ، انتقال حرارت هدایتی ، نانولوله کربنی چند دیواره ، ضریب هدایت حرارتی ، روش سطح پاسخ