بررسی تاثیر انعطاف پذیری استراتژیک بر عملکرد صادراتی شرکت ها: نقش میانجی قابلیت بازاریابی بین المللی و تعدیل گری فناوری های دیجیتال

در دنیای کسب وکار امروز، توسعه و موفقیت در بازارهای بین المللی به یکی از اولویت های اصلی بسیاری از سازمان ها تبدیل شده است. انتخاب استراتژی های مناسب برای ورود به بازارهای صادراتی به ویژه در محیط های رقابتی جهانی از جمله مهم ترین تصمیمات استراتژیک شرکت هاست. یکی از این استراتژی ها، انعطاف پذیری استراتژیک است که به عنوان توانایی شرکت در سازگاری با تغییرات و مقابله با شرایط نامطمئن در بازارهای جهانی تعریف می شود. انعطاف پذیری استراتژیک به شرکت ها اجازه می دهد تا به سرعت با تغییرات محیطی، تقاضاهای مشتریان و شرایط رقابتی جدید هماهنگ شوند و بر اساس آن استراتژی های خود را تغییر دهند. این تحقیق به بررسی تاثیر انعطاف پذیری استراتژیک بر عملکرد صادراتی شرکت ها با توجه به نقش میانجی قابلیت بازاریابی بین المللی و نقش تعدیل گری پذیرش فناوری های دیجیتال پرداخته است. در این تحقیق، انعطاف پذیری استراتژیک به عنوان یکی از متغیرهای اصلی در نظر گرفته شده است. این متغیر به معنای توانایی شرکت ها در پاسخگویی به تغییرات محیطی و بحران های ناگهانی است و می تواند نقش مهمی در موفقیت صادراتی شرکت ها ایفا کند. انعطاف پذیری استراتژیک به شرکت ها این امکان را می دهد که به سرعت با شرایط جدید سازگار شوند، فرآیندهای خود را تغییر دهند و استراتژی های نوینی برای ورود به بازارهای بین المللی اتخاذ کنند. از طرف دیگر، این انعطاف پذیری به شرکت ها کمک می کند تا در محیط های نهادی ضعیف یا بازارهای نوظهور که مزیت های اختصاصی کمتری وجود دارد، رقابتی تر عمل کنند.

کلیدواژه ها:

کلیدواژگان: انعطاف پذیری استراتژیک ، عملکرد صادراتی شرکت ها ، نقش میانجی ، قابلیت بازاریابی بین المللی ، فناوری های دیجیتال