مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و درمان هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی زوجین

مقدمه: یکی از مهم­ترین مشکلات در زندگی زوجین دلزدگی زناشویی است. به کارگیری مداخلات آموزشی و درمانی متعددی برای بهتر کردن زندگی زناشویی پیشنهاد شده که از آن جمله می توان به درمان هیجان مدار و طرحواره درمانی اشاره کرد. هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین تفاوت اثربخشی درمان هیجان مدار و طرحواره درمانی بر دلزدگی زناشویی در زوجین بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و رواندرمانی شهر تهران با شکایت تعارض­های زناشویی در تابستان و پاییز سال ۱۴۰۲ بودند که از میان آنها ۱۶ زوج (۳۲ نفر) به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی و با همگن­سازی در دو گروه به صورت تصادفی در گروه­های آزمایش و گواه قرار گرفتند. جهت پیش آزمون، پس آزمون- پیگیری شرکت کننده­ها به مقیاس دلزدگی زناشویی کایزر (۱۹۹۶) پاسخ دادند. پس از ۱۲ جلسه طرحواره درمانی و ۱۲ جلسه درمان هیجان مدار، در پژوهش حاضر جهت تحلیل داده­ها از روش­­ آماری "تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر" و نرم افزار SPSS-۲۲ استفاده شد. یافته­ ها: نتایج حاکی از اثربخشی که طرحواره درمانی و درمان هیجان مدار بر دلزدگی زناشویی در گروه­های مداخله و تداوم این اثرات در مرحله پیگیری بود (۰۵/۰>P). نتیجه­ گیری: نتایج نشان داد درمان هیجان مدار و طرحواره درمانی هر دو به یک اندازه بر دلزدگی زناشویی در زوجین موثر بودند. پیشنهاد می شود طرحواره درمانی و درمان هیجان مدار در برنامه های آموزشی زوج ها و خانواده درمانی گنجانده شود.

کلیدواژه ها:

couples ، disaffection ، emotionally focused therapy ، marital ، schema therapy ، زوجین ، درمان هیجان مدار ، دلزدگی ، زناشویی ، طرحواره درمانی