بررسی جایگاه«خادمی در مجالس حسینی»از منظر قرآن و سیره اهل بیت علیهم السلام

هیات، تشکیلاتی مردمی است که بر مبنای رابطه حبی شکل گرفته و با هدف ترویج فرهنگ قرآن و احیاکننده یاد و نام اهل بیت علیهم السلام در دوران کنونی برپا شده است. این تشکیلات شامل ارکان و بخش های مختلفی می باشد که در یک تقسیم بندی کلی آن را سه رکن امام، زائر و خادم برشمردند. باتوجه به منابع شیعی؛ خادم را می توان زائری دانست که توفیق موانست بیشتری با جلسه اهل بیت علیهم السلام را پیدا کرده است.این پژوهش درصدد آن است تا مبانی، جایگاه، آداب و آفات خادمی در مجالس و هیئات حسینی را با توجه به معارف اصیل اسلامی برگرفته از آیات قرآن کریم و سیره اهل بیت علیهم السلام مورد نقد و بررسی قرار دهد.بدین منظور ابتدا آیات و روایاتی که ارتباط مستقیم یا غیر مستقیم با موضوع بحث دارند گردآوری شده سپس با روش توصیفی- تحلیلی مورد نقد و تحلیل قرار گرفته است و در پایان بر این اساس مهمترین آداب خادمی عبارتند از: تواضع، رعایت ادب در پیشگاه امام، خلوص نیت، مراقبه و محاسبه و.... . همچنین مهمترین آفات خادمی عبارتند از تکبر، کوچک شمردن جایگاه خادمی، ناپاکی و گناه بدون توبه، حق الناس، عدم همدلی و اختلاف افکنی، کوچک شمردن فرائض و اسراف استخراج گردید. این نتایج می تواند به عنوان الگویی قرآنی-روایی در اختیار خادمان و دست اندرکاران هیئات قرار گرفته و امور خدام هیات با توجه به آنها برنامه ریزی و اجراشود.

کلیدواژه ها:

قرآن ، روایات ، خادم ، آداب ، آفات ، هیات.