حذف بیولوژیکی مس و سولفات از زهاب خروجی باطله های مس سونگون بوسیله باکتری های احیاکننده سولفات در ر آکتور بی هوازی با بستر سیال رو به پایین (DFFB)

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 230

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SDLU01_024

تاریخ نمایه سازی: 15 مهر 1403

چکیده مقاله:

زهاب صنایع معادن مس حاوی مقادیر زیادی از آلودگی فلزات سنگین و سولفات بوده که پتانسیل ایجاد خطرات جدی بر سلامت انسان و محیط زیست را دارند. این تحقیق یک مطالعه تجربی در مقیاس آزمایشگاهی است که عملکرد باکتریهای SRB در راکتور بی هوازی با بستر سیال رو به پایین به حجم ۲/۳ لیتر، برای حذف سولفات و مس زهاب باطله های مس سونگون مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور به میزان ۸۰۰ گرم گرانول کربن فعال با قطر متوسط ۰/۶۳ میلی متر، دانستیه ظاهری ۰/۵۸ گرم بر سانتی مترمکعب و میزان پساب حجمی معادل ۲/۳ لیتر به شکل غیرسیال با ارتفاع ۱۰۰ سانتی متر و چرخش ۶ الی ۶۰۰ دور در دقیقه، وارد راکتور گردید. جهت کشت باکتری های SRB، لاکتات سدیم (۱/۷۵گرم)، Beef Extract (۰/۵ گرم)، Pepton (۱ گرم)، Na۲So۴ (۰/۷۵ گرم)، MgSo۴.۷H۲o (۱ گرم)، K۲Hpo۴ (۰/۲۵ لیتر)، CaC۱۴ (۰/۱۵ گرم) به یک لیتر آب مقطر افزوده و pH بین ۸/۷-۵/۷ تنظیم شده و محیط کشت در دمای ۱۲۱ درجه سانتیگراد و فشار ۱/۲ بار استریل می گردد. سولفات آمونیوم فرو (۰/۳۲۹ گرم) و آسکوربات سدیم (۱ گرم) نیز در ۱۰ سی سی آب مقطر حل شده و جدا استریل می شود و موقع مصرف ۱ سی سی از هر کدام به ۱۰ سی سی محیط SRB اضافه می گردد. سپس ۵ سی سی از لجن واحد هاضم بی هوازی (دایجستیو) تصفیه خانه فاضلاب شهری به محیط تلقیح شده و دما بر روی ۲۷ درجه سانتیگراد تنظیم می گردد تا باکتری های SRB رشد کنند. تحلیل نتایج نشان داد که راکتور DFFB، یک روش کارآمد و مناسب برای تصفیه زهاب های حاوی مقادیر زیادی از سولفات و مس باشد و میزان غلظت سولفات و مس در نمونه ها پس از زمان ماند ۲۴ ساعت به ترتیب ۹۹/۱۲ و ۹۹/۰۵ درصد مقدار اولیه کاهش پیدا کرد.

کلیدواژه ها:

بیوراکتور بی هوازی ، بستر سیال ، باکتری های احیاء کننده سولفات

نویسندگان

عنایت افسر

گروه محیط زیست، دانشکده مدیربت، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

آرزو نجایی

گروه محیط زیست، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز ایران

محمد مسافری

گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز ایران