انسان پیوسته در جستجوی خلق ارزش بوده و به همین واسطه در جستجوی کشف فرصت ها، حل مسائل، خلق ایده ها، توسعه اختراعات و ابداعات نوین می باشد، حال آنکه کلیه این تلاش ها در صورت عدم تجاری سازی و طی مراحل رشد و توسعه هیچگونه اثربخشی و فایده ای نخواهند داشت. شرکت های نوپا معمولا مبتنی بر ایدههای ریسک پذیرند که مدل کسب و کارشان مشخص نیست و بازار هدف شان در حد فرض است؛ بنابراین، آنها هزینه راه اندازی کمتر، ریسک زیاد و توان بالقوه بالا برای برگرداندن
سرمایه دارند. یک کسب و کار نوپای موفق، قابلیت رشد بیشتری نسبت به یک شرکت بالغ دارد، یعنی می تواند با
سرمایه ای کمتر، نیروی کار یا زمینه رشد بیشتری نسبت به شرکت های قدیمی داشته باشد. از سوی دیگر، در کشور ما به علت وجود نیروهای جوان و دانش آموخته که البته تعداد قابل توجهی از آنان بیکارند، کسب و کارهای نوپا می توانند زمینه مناسبی برای ایجاد اشتغال فراهم آورند. داشتن ایده خوب و جذب
سرمایه برای عملی کردن آن میتواند به توسعه اقتصادی کشور کمک کند و باعث رشد و شکوفایی فرد و سازمان شود. در این تحقیق، پس از تعریف
استارت آپ و چگونه فعالیت آنها، مفهوم
سرمایه گذاری و انواع آن مورد بررسی قرار گرفته، سپس انواع
سرمایه گذاران و عوامل موثر بر جذب
سرمایه آنها مرور شده است. در نهایت عوامل موثر بر جذب
سرمایه در
استارت آپ ها مورد بررسی قرار گرفته اند.