اولویت بندی شاخص های توسعه ی سبز تامین کننده با استفاده از روش بهترین-بدترین

مسئولیت اجتماعی شرکت ها و گزارش اجتماعی، به دلیل افزایش آگاهی اجتماعی درباره تاثیرات شرکت ها بر جامعه و محیط زیست، برای شرکت ها به امری حیاتی تبدیل شده است. شاخص های توسعه سبز تامین کننده نشان می دهد که تامین کنندگان از لحاظ توسعه سبز چقدر توانسته اند موفق باشند. هدف این پژوهش، اولویت بندی شاخص های توسعه سبز تامین کننده شناسایی شده در مطالعه ی نظری و همکاران (۱۴۰۳) با استفاده از روش بهترین-بدترین در صنعت پتروشیمی است. برای تحقق این هدف، ابتدا با برگزاری جلسه با خبرگان، مقایسات زوجی بین بااهمیت ترین شاخص و بی اهمیت ترین شاخص با دیگر شاخص ها تشکیل و پس از مدلسازی و حل آن در نرم افزار اکسل، اوزان شاخص ها بدست آورده می شود. یافته ها نشان داد که شاخص «وجود سیستم ارزیابی عملکرد محیطی در تامین کننده» با وزن حدود ۰.۳۳ در اولویت اول، شاخص «مسئولیت اجتماعی تامین کننده» با وزن بیش از ۰.۲ در اولویت دوم، شاخص «شیوه های مدیریتی و سازمانی تامین کننده در ارتباط با توسعه سبز» با وزن بیش از ۰.۱ در اولویت سوم، شاخص «برنامه ها و فعالیت های تامین کننده برای توسعه سبز» با وزن بیش از ۰.۰۸ در اولویت چهارم، شاخص های «دانش و توانمندی های تامین کننده در اقدامات محیطی» و «فعالیت های لجستیک معکوس توسط تامین کننده» هر کدام با وزنی حدود ۰.۰۷ بطور مشترک در اولویت پنجم، شاخص «تلاش تامین کننده برای سبز کردن زنجیره تامین» با وزن حدود ۰.۰۶ در اولویت ششم، شاخص «رعایت استانداردها و گواهینامه های محیطی تامین کننده» با وزن بیش از ۰.۰۵ در اولویت هفتم و شاخص «تسهیم اطلاعات محیطی توسط تامین کننده» با وزن بیش از ۰.۰۲ در اولویت هشتم قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

توسعه ی سبز تامین کننده ، شاخص های توسعه ی سبز تامین کننده ، روش بهترین-بدترین