بررسی انتقادی رویکرد وجودی احمد علوی از برهان اثبات واجب خواجه در شرح حظیره الانس.

تجرید الاعتقاد نصیرالدین طوسی از مهم­ترین متون آموزشی علم کلام است و شروح و حواشی بسیاری بر آن نگاشته شد. یکی از مهمترین شروح، شرح قوشچی و تعلیقات خفری بر این شرح است. علوی نیز سه شرح بر حاشیه خفری نگاشته است که حظیره الانس یکی از آن سه شرح است. پرسش اصلی این جستار این است: «رویکرد وجودی احمد علوی از برهان اثبات واجب خواجه در شرح حظیره الانس قرین توفیق بوده است؟» دستاوردهای این مقاله عبارتند از: یکم. علوی تلاش می­کند تا برهان خواجه را برهانی لمی و در مدار رویکرد وجودی و با نظر به وجود بداند؛ دوم. زمانی می­توان از تفکیک وجود نفسی حد اکبر و وجود رابطی حد اکبر و در پی آن از عدم احتیاج اکبر در اصل وجود، و نیازمندی آن به علت در کیفیتی از کیفیات و عرضی از اعراض حد اکبر سخن گفت که وجود محمولی غیر از واجب باشد. چون واجب همان­طور که در مقام ذات، واجب است، در جمیع صفات و احوال، واجب است و حالت منتظره و نیازمندی ندارد؛ سوم. هرچند علوی در رساله حظیره الانس از نظر در وجود و موجود مطلق سخن می­گوید و اظهار می­کند که نظر به وجود، غیر از نظر در امکان است. اما آنچه در دستور کار او قرار گرفته است، موجودی است که به دو قسم واجب و ممکن، تفکیک شده است و تفکیک­پذیری و انقسام، وصف امر ذهنی است، نه عینی.

کلیدواژه ها:

واجب الوجود ، اثبات واجب ، برهان صدیقین ، احمد علوی ، خواجه ، خفری ، حظیره الانس