اکوتوریسم بهعنوان ابزاری در جهت تقویت دانش محیط زیست ی در جوامع روستایی

پژوهش حاضر به تبیین اکوتوریسم بهعنوان ابزاری در جهت تقویت دانش محیط زیست ی در جوامع روستایی پرداخته است. اینپژوهش به لحاظ هدف، در گروه تحقیقات توسعهای و از نظر ماهیت و روش، در گروه تحقیقات توصیفی- تحلیلی قرار میگیرد.دادهها و اطلاعات موردنیاز از طریق منابع آرشیوی، با مراجعه به مجلات و کتب مرتبط با موضوع گردآوری و مورد تحلیل قرارگرفته است. نتایج حاکی از آن است که اکوتوریسم بهتدریج میتواند دانش محیط زیست ی جوامع را تقویت نموده و دغدغه هایزیستمحیطی ایشان را افزایش دهد؛ به نحوی که مردم به درک مطلوبی از مسائل زیستمحیطی دست یافته تا تصمیم مناسبی درجهت حفاظت محیط زیست اتخاذ کنند. درواقع اکوتوریسم نوعی از سفر، مبتنیبر طبیعت و آموزش است که ازنظر فرهنگی،اقتصادی و محیط زیست ی، تجدیدپذیری را پیشنهاد میکند. همچنین اکوتوریسم موجبات توسعه مناطق روستایی را از جنبه اقتصادیو اجتماعی فراهم می آورد. در این راستا باید توجه داشت رشد مناطق روستایی به شدت به مدیریت محیط زیست ، مشارکت محلی،قوانین موثر، بازاریابی پایدار و برنامه ریزی واقعبینانه بستگی دارد. درمجموع اکوتوریسم میتواند به ابزاری حیاتی برای توسعه پایدارانسانی تبدیل شود که به کاهش فقر، ایجاد شغل، حفاظت محیط زیست و پیشرفت جوامع محلی کمک نماید.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، محیط زیست ، حفاظت ، توسعه ، روستا.