بررسی مدیریت چرای بومی عشایر طایفه شش بلوکی در استان فارس

بهره گیری از خرد تجربی انباشته و تاریخی بهرهبرداران محلی که اصطلاحا دانش بومی نام گرفته است این امکان را فراهم میسازدکه در فرایند تعیین نیاز و طراحی فناوریهای متناسب و بهکارگیری آن، مردم محلی و دانش آنها را عملا در مسیر توسعه متوازن وپایدار به مشارکت بطلبیم. در این راستا تحقیق حاضر با هدف واکاوی دانش بومی مدیریت چرای عشایر طایفه شش بلوکی در استانفارس صورت پذیرفت. ارزیابیها با دو رویکرد کیفی و کمی و روش نمونه گیری " هدفمند و نظری" بوده و مصاحبات از نوععمیق با پرسشهای باز و نیمه ساختار یافته پیرامون دانش بومی عشایر در خصوص شاخصهای مدیریت چرای بومی تا رسیدن به مرحله "اشباع نظریTheoritical Saturationانجام شد. نتایج نشان داد که در مدیریت چرا، دانش بومی و شناخت عشایر ازمولفههای مدیریت چرا غنی بوده و هم اکنون بسیاری از این دانستهها در مدیریت بهینه مراتع بهکار گرفته میشود. نتایج حاصل ازتحلیل استنباطی دادهها نشان داد که به طور میانگین ۱۰۰ درصد پاسخگویان حاضرند دانش بومی خود را در اختیار کارشناسان قراردهند. ۹۵ درصد عشایر پاسخگو معتقدند که مراجعه به عرف و سنت میتواند در کاهش اختلافات درونی عشایر موثر واقع شود. ۴۰درصد پاسخگویان معتقدند که دولت از توانایی های دانش بومی عشایر بهره مند میشود. ۲۵ درصد عشایر پاسخگو معتقدند که اگرتهیه طرحهای مرتعداری منطبق با دانش بومی باشد حاضرند در اجرا مشارکت داشته باشند. بهطور کلی نتایج این بررسی نشان دادکه بهره برداران عشایری دانش و آگاهی زیادی در مورد مراتع و روابط بین دام و مرتع دارند. همچنین برای رسیدن به اهداف خود،استراتژیهای مدیریتی مناسب و سازگار با شرایط محیطی و دام بهکار میبرند. تلفیق دانش بومی و دانش علمی و فنی مرتعداریسبب مدیریت دقیقتر و صحیح مراتع بر اساس موازین بومی و مورد قبول بومیان و جوامع علمی میشود.

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، مدیریت چرا ، مراتع عشایری