تحلیل و ارزیابی راهبرد سیاست خارجی ترکیه در عراق و تاثیر آن بر منافع ملی جمهوری اسلامی ایران از ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۳

هدف پژوهش حاضر، بررسی راهبرد سیاست خارجی ترکیه در قبال کشور عراق و تاثیر این سیاست ها بر منافع ملی جمهوری اسلامی ایران است. در این راستا، با کاربست نظریه نوواقع گرایی و روش توصیفی -تحلیلی، نشان داده شد که راهبرد سیاست خارجی ترکیه در عراق، مبتنی بر افزایش نفوذ و کسب موقعیت برتر و حفظ موازنه قدرت با ایران می باشد که از یک سو برای هر دو کشور منافع همسو و از سویی منافع متعارض را دربرمی گیرد. این موضوع در زمان نقاط مثبت و تعامل، ریشه در جغرافیای سه کشور دارد و تابعی از محیط منطقه ای، تروریسم و مسئله کردها است و در هنگام رقابت، به دلیل حوزه گسترش نفوذ دو کشور در عراق است. ایران از سیاست حفظ وضع موجود حمایت می کند و در مقابل ترکیه به دنبال تغییر وضع موجود است. ایران خود را همپیمان عراق می داند، اما ترکیه به دنبال هژمونی و رهبری منطقه ای است. از سوی دیگر در حوزه اقتصادی نیز ترکیه به دنبال کسب بیشترین سهم تجارت و به دست گرفتن کنترل انتقال انرژی از عراق به اروپا است. درنتیجه می توان گفت، ترک ها عمدتا از ابزارهای قدرت نرم برای اهداف سخت استفاده می کنند و ایران بیشتر از مولفه های قدرت سخت برای اهداف نرم استفاده می کند.

کلیدواژه ها:

سیاست خارجی ، منافع ملی ، امنیت ملی ، ایران ، عراق ، ترکیه.