بررسی نقد نشانه شناسی نفثه المصدور با تاکید بر نشانه شناسی اجتماعی و بلاغی

نشانه شناسی، علم بررسی نظام های نشانه است. کارکرد این علم غنی سازی خوانش و یا کمک به خوانش ثانوی متن است؛ چرا که ابزاری غنی در اختیار خواننده می گذارد که از طریق آن می توان در بافت های داخلی یا ساختاری های مختلف یک متن وارد شود. نشانه شناسی مطالعه نظام بند زبان با بررسی نشانه ها است و به نحوه ی دلالت نشانه ها وکاربردشان می پردازد. نفثه المصدور کتاب واگویه های دل دردمند نویسنده یا «مویه های غریبانه» شاعر شوربخت سیه روزی است که در قرن هفتم، زیباترین نثر شاعرانه را، که سرشار از لطافت و نازک خیالی است، سروده است بی اینکه قصد گفتن شعر داشته باشد و بداند که پس از هفت قرن کسانی خواهند آمد که همان گونه شعر می گویند که وی نثر دل انگیز خود را نوشته است. در این مقاله که با روش توصیفی و تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است برآنیم که نشانه های اجتماعی و بلاغی را در نفثه المصدور اثر شهاب الدین محمد خرندزی نسوی تبیین کنیم. در ابتدا گذری به تعاریف علم نشانه شناسی و کارکرد آن و سپس به مبحث اصلی می پردازیم.

کلیدواژه ها:

نقد نشانه شناسی ، نشانه شناسی اجتماعی ، نشانه شناسی بلاغی ، نفثه المصدور ، زیدری