بررسی نقش توحید باوری در خانواده بر امیدآفرینی (با محوریت داستان حضرت موسی)

امیدآفرینی یکی از عناصر اساسی در تکامل و پیشرفت جوامع بشری است که با فراهم ساختن انگیزه لازم، مایه شوق انسان در رسیدن به آرزوها و درنهایت منجر به رشد می شود. ازآنجایی که خانواده مناسب ترین بستر تربیتی است با اثرگذاری در حیطه باورها، عادات و رفتار انسان، نقش بی بدیلی در نهادینه سازی عناصر تربیتی، هویت بخشی به افراد و ارتقای جامعه ایفا می کند؛ بنابراین هدف این پژوهش بررسی تاثیر توحید باوری در خانواده به عنوان یکی از اصول اساسی دین اسلام، بر عنصر امیدآفرینی که جزء لاینفک زندگیست، می باشد. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای انجام شده است. یافته ها حاکی از آن است که در قرآن سه نوع امید (مطلوب، نامطلوب و امید به اموری که امیدی به آن نیست) معرفی شده و ره آورد توحید باوری بر هر سه نوع آن اثربخش بوده و به میزانی که مراتب توحید باوری افزایش یابد، کیفیت امید به سمت حقیقی و مطلوب آن سوق می یابد و از امید نامطلوب و کاذب فاصله می گیرد. نوع سوم امید نیز محصول اوج توحید باوری و مراتب والای آن است. نتیجه پژوهش موید آن است که ره آورد توحید باوری در یک کلمه همان امیدآفرینی حقیقی، بر پایه واقعیات هستی است که از طریق خانواده نمو یافته و در ساحت جامعه منتشر می گردد.

کلیدواژه ها:

توحید باوری ، خانواده ، امیدآفرینی ، حضرت موسی (ع) ، حضرت