خوانش ترجمه سوره بقره و آل عمران (بر اساس نظریه زیباشناسانه آیزر)

نظریه دریافت یکی از رویکردهای انتقادی معاصر است که دارای شاخه ها یی می باشد؛ یکی از این شاخه ها نظریه زیباشناسانه دریافت ولفگانگ آیزر است. با توجه به اینکه اساس این نظریه دریافت خواننده از متن است و به مترجم به مثابه یک خواننده نگاه می کند پس در پی آن است که دریابد مترجم به عنوان یکی از خوانندگان چگونه و با چه روش هایی خلاها و شکاف های یک متن را بر اساس دریافت خود پر می کند. پژوهش حاضر با تکیه بر روش توصیفی _تحلیلی از نوع انتقادی و در پرتو نظریه ولفگانگ آیزر، ترجمه های الهی قمشه ای، مکارم شیرازی و مشکینی از سوره بقره و آل عمران را به عنوان یک متن ادبی برگزیده و پس از بررسی انواع شکاف های متن اصلی این دو سوره، چگونگی انعکاس آن در ترجمه فارسی را مورد بررسی قرار داده است. تحلیل ها نشان می دهد که بخش مجازی زبان (استعاره، کنایه، مجاز مرسل، تشبیه) نامشخص ترین بخش سوره هاست و در این میان استعاره بیشترین حجم شکاف زبانی را به خود اختصاص داده است. مترجمان برای پر کردن این فضاهای خالی از دو روش حذف و برجسته سازی بهره برده اند که از میان آنها، الهی قمشه ای با ترجمه آزاد از این دو سوره شریفه بیش از دیگران از روش برجسته سازی برای بازخوانی فضاهای خالی استفاده کرده است

کلیدواژه ها:

قرآن ، سوره بقره ، سوره آل عمران ، ترجمه ، زیبا شناسی آیزر