اثربخشی منعطف بودن منابع انسانی در رشد و انطباق با سازمان با نقش واسطه ای فضای سازمانی

در مطالعه انجام شده هدف اصلی بررسی منعطف بودن منابع انسانی در رشد و انطباق با سازمان با نقش واسطه ای فضای سازمانی بود. روش تحقیق به صورت توصیفی و همبستگی و از نوع کاربردی می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه کارمندان اداره آموزش و پرورش شهر سرپل ذهاب به تعداد ۵۲۰ نفر بودند که با استفاده از فرمول جامعه مشخص کوکران ۲۲۵ نفر به عنوان نمونه آماری تعیین شدند. ابزار تحقیق شامل سه پرسشنامه استاندارد انعطاف پذیری سازمانی استاندارد باچاریا و همکاران ( ۲۰۰۵) و پرسشنامه استادندارد انطباق پذیری سازمانی دنیسون (۲۰۰۲) پرسشنامه جو سازمانی لایل ساسمن و سام دیپ ( ۱۹۹۱) بودند. داده های حاصل از این ابزارها با استفاده از نرم افزار spss و PLS-Smart در دو بخش توصیفی و استنباطی تحلیل شدند که نتیجه در قسمت استنباطی تحلیل فرضیه ها حاکی از آن بود که تاثیر منعطف بودن منابع انسانی رشد و انطباق سازمانی به مقدار۱۳۵/. و فضایی سازمانی۶۵۲/. تاثیر فضایی سازمانی بر رشد و انطباق با سازمان۲۷۵ /. و در سطح خطایی بیشتر ۹۶/۱ معنی دارد بود. همچنین تاثیر مستقیم منعطف بودن بر رشد و انطباق سازمان برابر ۳۶۸ /. و تاثیر غیر مستقیم و با نقش واسطه ای فضایی سازمانی برابر ۴۲۴۰ بود. در نهایت با توجه به نتیجه بدست آمده پیشنهاداتی مبنی بر رشد و انطباق سازمان با نقش واسطه ای فضایی سازمانی ارائه شد.

کلیدواژه ها:

منعطف بودن منابع انسانی ، رشد و انطباق سازمانی ، فضای سازمانی.