کانی شناسی و شیمی کانی بیوتیت در گرانودیوریت های ناحیه دالایون (جنوب بروجرد- ایران)

توده گرانیتوییدی دالایون در جنوب بروجرد و در شمال استان لرستان واقع شده و بخشی از پهنه دگرگونی سنندج-سیرجان است. ترکیب سنگ شناسی این توده شامل گرانودیوریت، گرانیت، پگماتیت گرانیت، تونالیت، کوارتزدیوریت، پگماتیت تورمالین دار، و رگه های کوارتز تورمالین است که در سنگ های آتشفشانی و دگرگونی ناحیه ای نفوذ کرده است. مجموعه کانی های توده گرانودیوریتی با شاخص رنگی لوکوکرات تا مزوکرات شامل کانی های اصلی کوارتز، پلاژیوکلاز، ارتوز و میکروکلین و کانی های فرعی بیوتیت، مسکوویت، زیرکن، گارنت، آپاتیت، روتیل، لوکوکسن، کانی های تیتانیم دار و اسفن می باشد. کانی شاخص فرومنیزین در این سنگ ها بیوتیت است که از لحاظ ترکیبی غنی از منیزیم و فقیر از کلر بوده و ماهیت اولیه دارند. مقدار نسبت Fe/Fe+Mg میانگین (apfu)۰/۴۴ را نشان می دهد که بر این اساس میکاهای مورد بررسی در محدوده بیوتیت و در میان قطب سیدروفیلیت و آنیت جای می گیرند. میانگین دمای تبلور بیوتیت ها⁰C ۶۸۱ و میانگین فشار تشکیل بر اساس آلومینیم کل بیوتیت ها kb ۲/۹۵ است که نشان دهنده تشکیل در ژرفای کم است. بر اساس نسبت های MgO، FeO و Al۲O۳ بیوتیت ها، ماگمای سازنده گرانودیوریت از نوع کالک آلکالن کوهزایی است. وجود فوگاسیته نسبتا بالای اکسیژن و محیط اکسیدان نشان دهنده ماگمای با منشا مخلوط گوشته-پوسته و سنگ میزبان سری گرانیتوییدی مگنتیتی و گرانیتویید نوع I برای بیوتیت ها است.

کلیدواژه ها:

بیوتیت ، گرانودیوریت ، شیمی کانی ، دما-فشارسنجی ، دالایون ، بروجرد