بررسی و تحلیل پیوند عرفان و اسطوره در غزلیات شمس

عالم عرفان عالم آرمانها و آرزوهاست و سالک طریقت، سعی در وصول به لقای معشوقی حقیقی دارد که الحق هدفی دست نیافتنی و غیرممکنبه نظر میرسد و عالم اسطوره نیز فضایی آرمان گرایانه دارد و محفل دست نیافتنی ترین آرمان های یک ملت از جمله شکست ناپذیری و اقتدارمطلق و پیروزی غیرقابل بحث است. بنابراین بدیهی است که این دو عالم، مرزهای مشترکی با هم داشته باشند و عرفا برای بیان مسائل عرفانیبه اسطوره روی آورند. توجه به عناصر اسطوره تقریب ا در تمامی متون عرفانی ما کم و بیش وجود داشته و نمادهای و عناصر اسطوره همچونشخصیت های انسانی، موجودات وهمی، پرندگان، مکان ها و غیره در آثار عرفانی ما کارکردهایی نمادین یافته اند. یکی از مهمترین آثاری کهزمینه های عرفانی و عناصر اسطورهای در آن به صورت پررنگ و برجسته دیده می شود، غزلیات شمس است. در حقیقت با مطالعه ی غزلیاتشمس به این نتیجه می رسیم که خالق این اثر گران سنگ، در کنار توجه به شورانگیزترین مسائل عرفانی، به برخی موضوعات اساطیری نیزتوجه ویژه نشان داده است. بر این اساس این پژوهش با استفاده از رویکرد توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به بررسی و تحلیلپیوند اسطوره و عرفان در این اثر سترگ می پردازد.

کلیدواژه ها:

عرفان ، اسطوره ، جلال الدین محمد بلخی ، شمس تبریزی ، غزلیات شمس