بررسی عناصر نشانه شناسی و زبان شناسی در نظریه ی تعامل ساختگی پاسکال در زمینه ی گفتوگو و گفتمان

ارتباط و تعامل گفتوگوی ساختگی یک ابزار اتصال با ابعاد مختلف است. نظریه ی تعامل ساختگی یکی از نظریه های مهم در حوزه ی علوماجتماعی و روانشناسی است که توسط جان پاسکال مطرح شده است. ریشه ی این نظریه در زبان شناسی و شاخه ی زبانشناسی شناختی است.در این پژوهش با رو ش توصیفی- تحلیلی با ابزار مطالعاتی کتابخانه ای سعی بر این است که با رویکردهای مرتبط با علوم زبان شناسی و نشانه شناسی با تکیه بر نظریه پاسکال، عنصر گفت وگو در ارتباط و تعامل ساختگی در نمونه کلام های مختلف بررسی شوند. نظریه های غربیمرتبط با علوم زبان شناسی و نشانه شناسی هستند و نشانه ها و مولفه های آنها با متن ها و گفت وگو و گفتمان ها مرتبط هستند. بنابراین ضروریاست که این نشانه ها در متن ها و کلام روزانه تحلیل و بررسی بشود. تحلیل نظریه ی پاسکال در ارتباط با علوم زبان شناسی و نشانه شناسی علاوهبر شناخت نشانه های آنها، اطلاعات کافی درباره ی ارتباط های کلامی و غیرکلامی در راستای انواع تعامل به دست می دهد. یافته های پژوهشنشان می دهد که نظریه ی تعامل ساختگی پاسکال، ارتباط های مستقیم و غیرمستقیم و غیرحضوری و حضوری، گفت وگوهای مجازی و ارتباطاتغیرکلامی را نیز دربرمی گیرد. حضور نشانه های این نظریه در بحث ها و مجادله ها و رفتارهای عادی روزمره ی کلامی مانند سوالهای دارایجواب مشخص و معلوم و اطلاعات عمومی که همگان میدانند بیشترین حضور را دارد. گفتارهای ساختگی دارای معنای غیرواقعی، پرسش هایساختگی، فریب دادن کلامی و سوال و جواب های کنجکاوانه بیشترین نشانه های زبانی و کلامی نظریه ی تعامل ساختگی در گفت وگوها وگفتمان ها است.

کلیدواژه ها:

نشانه شناسی ، زبان شناسی ، تعامل ساختگی ، پاسکال ، گفت وگو