سیمای عرفان در کلام سعدی، فرمانروای اخلاق و تربیت

در دیدگاه عرفانی سعدی خداپرستی و اعتقاد عملی به مسایل دینی موج می زند؛ ولی به عنوان عارفی کاملکه همه مسالک معنوی را در نقطه توحید پیوند می دهد. به کتاب هستی و زیبایی های آن که به زبان های گوناگونتسبیح خداوند می کنند، سخن رانده است.سعدی اگرچه درتمام آثارش با صراحت. خویشتن را در زمره ی عارفان نام می برد؛ ولی عرفان و دینداری اوآرام، معتدل، بی ربا و بدون تعصب است و همواره سعی دارد آموزه های عرفانی را در خدمت اجتماع و اصلاحامورمردم به کار برد.شیخ اجل دیدگاه عرفانی بسیار روشن، ساده، طبیعی و خالی از ابهام و پیچیدگی دارد. چه، به نظر او همه افرادانسانی در اصل فطری نیکند و می توانند به ذروه ی فضیلت و معرفت نایل آیند و نفس خود را از بدی ها بپیرانند و بهنیکی ها بیارایند. ایشان پرهیز از عجب و خودبینی را بر سالکان و عارفان واقعی واجب داشته و معتقد است اگر عارفاین پرده های گوناگون را کنار زند در آن صورت آفتاب حقیقت را از هر سو تابان می بیند و در می یابد.

کلیدواژه ها:

سعدی ، باورهای عرفانی ، خداپرستی ، شیخ اجل