نقد روانشناسانه بر نمایشنامه های امانوئل اشمیت از منظر رویکرد کارل گوستاو یونگ (مطالعه موردی نمایشنامه مهمانسرای دو دنیا)

نقد روان شناختی از مهمترین حوزه های نقد ادبی است که بر مبنای روانشناسی جدید و بر اساس نظریات یونگ صورت می پذیرد. این امر بااستفاده از کهن الگوهای مختلف، به واکاوی شخصیت های افراد می پردازد و کنش رفتاری آنها را در موارد گوناگون مورد ارزیابی قرار میدهد . ازنظر روان شناسی یک اثر هنری را میتوان از چند جنبه بررسی کرد که مهمترین آن، محتوای اثر است که از نظر روانی تحلیل میشود، همچنینیک یا چند شخصیت نمایشنامه و روابط بین آنها از نظر روانشناسی و انگیزه های نا خودآگاه و کشمکش های درونی آنها مورد توجه است و یا اینکهاز طریق همین کندوکاو محتوا و تحلیل شخصیت ها و به خصوص شخصیت اصلی نمایشنامه، نقبی به شخصیت نویسنده و انگیزه های پنهان اوزده میشود. زیرا هنرمند در لحظه آفرینش فراتر از آرزوها انگیزه، احساس ها و کشمکش های پنهان و آشکار خود نمی رود. در تحلیل روان شناختیبیشتر از روش تحلیل ناخود آگاه و تشریح ساختار شخصیت های نمایشنامه و همچنین بررسی مکانیزم های دفاعی مورد استفاده شخصیت هاینمایشنامه استفاده میشود . در نمایشنامه مهمانسای دو دنیا، مسئله مرگ از بستر سرنوشت روایی چند شخصیت خاص آغاز شده و طبق نظریه ییونگ بر تمامی رفتارها حتی رفتارهای کم اهمیت علتی خاص قائل است. این اثر فقط یک نماشنامه نیست بلکه دیدگاه فلسفی نویسنده از زندگیو مرگ است و نیاز به تفکر و تعمقی روان شناسانه دارد تا بتوان تشخیص داد که تا چه اندازه اعتقاد و دیدگاه نویسنده صحیح است.

کلیدواژه ها:

نقد روانشناسانه ، نمایشنامه مهمانسرای دو دنیا ، اریک امانوئل اشمیت ، کارل یونگ