بررسی جلوه های درد در غزلیات عرفانی کلیم کاشانی (با قافیه «ی»)

کلیم کاشانی از شاعران غزل سرای معروف در قرن یازدهم هجری قمری (۱۰۶۱-۹۹۰) و از غزل سرایان بنام سبک هندی است که نشانههایی از مضامین عرفانی علی الخصوص بن مایه عرفانی دره در سرتاسر غزلیات او به چشم می خورد. کلیم کاشانی مشهور به«خاق المعانیثانی» در حدود(۹۰) ه.ق. در همدان متولد شد و به علت سکونت در کاشان، به کاشانی معروف شد. از ویژگی های برجسته دیوان(۵۹۰) غزلیاتاو وجود بن مایه عرفانی درد و جلوه های مختلف آن از جمله؛درد طلب، درد عشق و... در سرتاسر دیوان اوست. در این مقاله، به تحقیق و بررسیجلوه های مختلف بن مایه عرفانی درد در غزلیات کلیم کاشانی. با قافیه «ی» پرداخته می شود تا در پژوهش ها و تحقیقات ادبی -دینی،شاعری عارف و طالب درد شناخته شود.دردی که در اشعار کلیم وجود دارد، از نوع دردی است که جوهره وجودی انسان را به کمال می رساند واشتیاق طلب و عشق وصال به کمال را در وجود آدمی تقویت می بخشد. این مقاله با روش تعریف و تحلیل مفهوم عرفانی درد. قصد دارد تا جلوههای مختلف بن مایه عرفانی درد را در محدود غزلیات کلیم ابتدا بازنگری و با ذکر مصادیقی از آن جلوه ها، این نمونه ها را بر اساس منابعدست اول، در فرهنگ اصطلاحات مفاهیم عرفانی، مورد بررسی و تحلیل قرار دهد. در نتیجه این تحقیق، شایسته است که خلاق همدانی را، درزمره عارفانی که مشتاق درد هستند، قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

کلیم کاشانی ، درد ، عشق ، درد طلب ، لذت عشق